Heima er bezt - 01.05.1997, Blaðsíða 13

Theódór.
Eg kom fyrst í bæjarstjómina hér 1974. Þá mynduðum
við meirihluta, Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur
og þessi meirihluti starfar enn eftir 23 ár. Þetta snerist þó
meira um fólk en flokka, eins og oftast er í sveitarstjóm-
um. Þetta var hópur ungs fólks, sem þekktist ágætlega og
hafði mikinn áhuga. Eg sótti ágætan vin minn suður til
Reykjavíkur til að gegna stöðu bæjarstjóra, Jónas Hall-
grímsson og hann var bæjarstjóri hér í 10 ár. Þetta vom
óskaplega skemmtileg ár og ég hefði ekki viljað missa af
þessu. Það voru auðvitað stundum átök, einkum þegar lítið
var að gera, en svo kom þessi uppsveifla og bærinn fylgdi
með. Markmiðið var að koma til móts við þarfir íbúanna
og fyrirtækja hér. A þeim tíma var mikið um að vera; við
malbikuðum götur, lögðum ný holræsi og settum þau langt
í sjó fram, byggðum hitaveitu og sjúkrahús. Þetta var gífur-
leg vinna fyrstu árin og bitnaði auðvitað á ijölskyldunni og
lifibrauðinu. Eg var sjálfstæður atvinnurekandi og það var
ekki alltaf spurt hvenær ég hljóp út eða skilaði mér aftur.
Eftir á að hyggja hefði ég ekki viljað hafa svona mann í
vinnu. En ég held að fátt, ef nokkuð, sé jafn þroskandi og
að starfa í sveitarstjómarmálum. Þar reynir á allt sem hægt
er að læra í mannlegum samskiptum en allan tímann verð-
ur maður að hafa í huga að maður er að vinna fyrir aðra.
Þetta starf er sennilega það sem hefur gefið mér mest og
ég hefði ekki viljað missa af þessu. Það hefði ekki þýtt að
segja mér það, þegar ég byijaði í þessu, ungur maður, að
ég ætti eftir að skipta um skoðanir og brjóta flest eða öll
mín “prinsipp”, ekki einu sinni og ekki tvisvar heldur
margoft. Ég held að ég hafi aldrei hugsað þetta þannig að
ég væri að skila mínu til bæjarfélagsins eða neitt slíkt. Ég
var fyrst og síðast að gera þetta fyrir sjálfan mig af því að
ég hafði gaman af því. Auðvitað er gaman að geta lagt
góðum málum lið. En sveitarstjómarmál em aldrei eins
manns verk. Þama er stór hópur fólks, sem tekur að sér
verkefni, skiptir með sér verkum og leggur málum lið.
Þetta er eins og að reka fjölskyldu eða fyrirtæki, það þýðir
ekki að hugsa um eigin hag eða frama heldur þarf að taka
tillit til ótal hluta. Eitt af því, sem er svo gefandi við þetta
starf, er allt það afbragðs fólk, sem maður kynnist um allt
land, í gegnum sveitarstjómarstörfin.
Þingmadur
Það var ekkert óeðliegt að sú hugmynd skyti upp kollin-
um að ég gæfi kost á mér til Alþingis. Ég starfaði töluvert
mikið á vegum Sambands sveitarfélaga í Austurlandskjör-
dæmi um tíma og þetta barst nokkuð oft í tal. Satt að segja
voru tjölmargir búnir að færa þetta i tal við mig. Þar kom
því sögu að ég fór eina helgi í ferð hér niður um firði og
hitti félaga mína úr Sjálfstæðisflokknum og safnaði undir-
skriftum. Undirtektirnar voru það góðar að þegar ég kom
heim á sunnudagskvöldi settist ég niður með fjölskyldunni,
og ég sagði að ef ég færi í prófkjör væri alls ekki útilokað
að ég lenti inn á þing. Það þýddi þá búsetu í Reykjavík á
vetrum. Viðbrögðin íjölskyldunnar voru lítil; einhver yppti
öxlum og annar sagði nei, svo ég hugsaði dæmið upp aftur
og sá að þetta var ekkert sniðugt. Ég rak hér fyrirtæki og
þingmennska hefði bitnað illa á því. Ég hef séð marga
spreyta sig á því að starfa á þingi og reka fyrirtæki á sama
tíma og það hefur bitnað á fyrirtækjunum. Eftir því sem ég
hugleiddi þetta af meiri alvöru, sá ég að best væri að láta
þetta eiga sig.
- Nei, ég er ekki eini maðurinn, sem hefur hætt við próf-
kjör af ótta við að ná kosningu. Ég veit um einn annan. En
ég hef aldrei séð eftir þessari ákvörðun.
Ég hef starfað í ýmsum nefndum, tímabimdið, og fyrst
og ffemst á fjóröungsvísu. Ég var t.d. í fyrstu jarðganga-
nefndinni. Matthías Bjamason, þáverandi samgönguráð-
herra, skipaði mig í þessa nefnd og það var hún sem lagði
til þá framkvæmdaröð jarðaganga, sem var fylgt fram að
Hvalfjarðargöngum. Við lögðum þær línur að fyrst yrði
farið á í Olafsfjarðargöngin, þaðan á Vestfirði og svo átti
að fara á Austfirði. En þá kom Hvalfjörðurinn og við sjá-
um engin merki þess hér að jarðgöng séu í sjónmáli.
Þannig vill nú fara með mörg verkefni, að lítið verður um
efndir þegar kemur að Austurlandi. Það þarf ekki annað en
að líta á vegagerð, ffamkvæmdaröð virkjana og fleiri opin-
ber mál. Þau gefa upp öndina ef litið er til Austurlands.
Ætli ég hafi ekki svo farið í félagslegt frí eftir pólítík-
ina. Ég hef að vísu starfað innan Samtaka iðnaðarins, og
er formaður MÁLMS, félags málm- og skipasmiðja.
Þetta hefur verið talsvert starf. Samtök iðnaðarins voru
stofnuð fyrir nokkrum árum og innan þeirra vébanda eru
meistarar allra iðngreina. Það hefur verið gaman að
fylgja þessu starfi eftir.
Og þau hjónin deila ekki um byggðamál
Við verðum að gera róttæka uppstokkun í byggðamál-
um. Á Austurlandi hafa menn ekki verið nógu duglegir
að láta verkin tala, þeir gera stundum meira af því sjálfir,
Austfirðingar. Á fyrstu árum mínum í bæjarstjórn var ég
mikill talsmaður þess að stofna Orkubú Austfirðinga og
það var m.a.s. haldin um þetta mikil ráðstefna. Vestfirð-
ingar gerðu þetta skömmu síðar og hefur gengið vel. Við
hefðum betur gert það líka. Það eru líka 10 - 15 ár síðan
ég fór að tala um nauðsyn þess að stækka sveitarfélögin.
Á ferðum okkar um Noreg höfum við kynnst sveitar-
stjórnarmálum þar og þótt ekki sé allt til fyrirmyndar,
sem þar er gert í pólítík, þá var að minnsta kosti stækkun
sveitarfélaganna til fyrirmyndar. Smæð sveitarfélaganna
hér fyrir austan er okkar aðalvandamál - eða öllu heldur
hvað fólkið er orðið fátt, til að gera það sem gera þarf.
Það er algjör sannfæring mín að ef við sláum þessum
byggðakjömum og sveitum saman, þá styrkist smám saman
Framhald á bls. 198
Heima er bezt 173