Heima er bezt - 01.05.1997, Page 34

Ingibjörg Sigurðardóttir.
v(^^yrirgefðu, Marella, hvað ég er
búin að láta þig bíða lengi eft-
ir mér, segir hún afsakandi, -
viðtalið tók lengri tíma en ég bjóst
við.
- Það er ekkert að fyrirgefa, góða
mín, þú varst að ljúka þínum erindum,
en gjörðu nú svo vel og fáðu þér
hressingu, svarar frú Marella hlýtt og
móðurlega og vísar gestinum til sætis
við eldhúsborðið.
Glóey Mjöll sest að rausnarlegum
veitingum og gerir þeim góð skil eftir
langa göngu og miklar orðræður.
Frú Marella tyllir sér við borðsend-
ann og drekkur smá sopa, gestinum til
samlætis. Svo spyr hún:
- Viltu ekki þiggja gistingu?
- Nei, þakka þér fyrir, Marella mín,
svarar Glóey Mjöll. - Ekki núna.
- Jæja, þá bið ég hann Bjart að renna
með þig á jeppanum niður í Voginn.
- Nei, ekki ónáða Sigurbjart mín
vegna. Þessi gönguferð hingað og aft-
ur tilbaka, verður mér ómetanleg upp-
lyfting eftir langar innisetur og á þessu
líka unaðsfagra vetrarkvöldi.
- Ég ræði þetta þá ekki frekar, segir
frú Marella og býður gestinum að
þiggja meira af veitingunum. En Gló-
ey Mjöll er orðin mett. Hún rís ffá
borðum og þakkar góðan beina.
Frú Marella fylgir gestinum út á
hlaðið. Vináttukveðjur þeirra eru
gagnkvæmar. Glóey Mjöll heldur úr
hlaði. Gamla prestsekkjan skyggir
hönd fyrir augu og horfir á eftir ungu
kennslukonunni, þar sem hún brunar
niður hjambreiðuna, sporlétt eins og
hind. Hún verður ekki lengi niður í
Vöginn með þvílíkum gönguhraða,
hugsar frú Marella full aðdáunar og
snýr aftur inn í húsið. Henni finnst
þessi stúlka ímynd hinnar heilbrigðu
æsku.
* * *
Séra Grímkell lætur hallast fram á
skrifborð sitt en snertir ekki ffæðiritin,
sem hann hugðist líta yfir á þessu
kvöldi og liggja fyrir augum hans.
Hann ígrundar allt önnur fræði. Lífs-
saga Bóasar Jensen eins og hún birtist
honum í ffásögn kennslukonunnar,
tekur hug hans allan. Þvílík ævi! Og
nú er komið ákall til hans. Hann ætlar
vissulega ekki að bregðast köllun
sinni. En hvemig fær hann, á sem
heilladrýgstan hátt, komið til hjálpar
þessu nauðstadda sóknarbami sínu?
Hvað hentar þessum einstaklingi best?
Eftir þeirri lýsingu, sem kennslukonan
gaf honum af manninum, dregur hann
í efa að fjöldafræðsla sé það ákjósan-
legasta í hans tilviki, einkasamtöl
kynnu að nýtast betur til að byija með.
Hann ætlar að hugleiða þetta mál
vandlega, það getur skipt sköpum.
Biðja guð um leiðsögn, sem kallað
hefur hann til þjónustu í kirkju sinni.
Hann hefur aldrei fyrr fengið sams
konar heimsókn og á þessu kvöldi.
Kennslukonan unga í Voginum, hlýtur
að vera nokkuð sérstök. Að gera sér
ferð hingað upp að Ármótum til þess
að leita manni hjálpar, sem hún í raun
þekkir sára lítið af eigin kynnum, og
hefur reynst henni ffekar erfiður í
skauti, hvað námi dóttur hans við
kemur. Þama hlýtur að liggja til
gmnna djúpstæður mannkærleikur,
næsta fágætur. Á vissan hátt má líkja
þessum gæfusnauða meðbróður, allt
ffá því er hann leit fyrst ljós þessa
heims, við manninn í dæmisögu
meistarans, sem ræningjar skildu eftir
særðan við veginn og margir hafa
gengið framhjá, eins og presturinn og
194 Heima er bezt