Heima er bezt - 01.05.1997, Blaðsíða 14

Haraldur Guðnason,
Vestmannaeyjum:
\fl ;3 , f f ff j
Mjiimiiöaii' uim KJ.L
aupfélagsbúðin var í hey-
hlöðu, sem var innréttuð
sem sölubúð.
Daginn sem nýja búðin var opnuð
var æsileg ös frá morgni til kvölds.
Húsfreyjur fjölmenntu þennan dag,
en aldrei síðar. Kramvaran rann út,
tvær heimasætur úr annarri sveit
röktu sundur línið og klipptu, með
skæri í bandi um hálsinn. Bændur
skoðuðu meir þarfavarning, að þeirra
dómi. Þetta var ævintýri.
Á dýrðinni var þó einn skuggi. Fátt
var um skotsilfur. Mest tekið út í
reikning. Skuldaskil fyrir áramót
reyndust mörgum þung í skauti. Ekki
kannski síst þetta fyrsta starfsár.
Nýir menn K.H.L. settu svip á
fásinnið í sveitinni milli vatna. Fyrst
og fremst hann Guðbrandur kaupfé-
lagsstjóri. Fjör hans og léttleiki hreif
með sér þungbúna sveitakarlana. Og
konan hans, hún Matthildur, ávann
sér vinsældir og álit.
Með Guðbrandi kom einn starfs-
manna S.Í.S., Þorvaldur Stephensen,
glæsilegur maður, rauðhærður
„aristokrat“ og heimsmaður. Hann bjó
lengi í London, starfaði m.a. við fisk-
sölu. Hann var eitt ár í Hallgeirsey.
Svefnpláss Þorvalds var í skrifstof-
unni en þar var áður lambhús Guð-
laugs bónda. Eina nóttina rigndi
mjög og vaknaði Þorvaldur við það
að vatn rann yfir andlitið. Hann
greip þá sæng sína og bjó um sig á
gólfinu þar sem þurrt var.
Ágúst Einarsson frá Miðey í Land-
eyjum var bókari K..H.L. 1920-1924
og kaupfélagsstjóri 1928-1942.
Gunnar Vigfússon frá Flögu í
Guðbrandur Magnússon
kaupfélagsstjóri.
Kaupfélag Hallgeirseyjar,
skammstafað K.H.L. var
stofnað árið 1920. Vörurn-
ar komu sjóleiðina, í fyrstu
með vélbátum frá Vest-
mannaeyjum, síðar með
vöruskipum frá útlöndum.
Vœri sjór ófœr við sandinn
biðu skipin við Eyjar eftir
sandaleiði.
Skaftártungu kom til félagsins árið
1922. Hann var skrifstofu- og af-
greiðslumaður, afbragðs starfsmaður,
hægri hönd Guðbrands, sem oft
þurfti að vera að heiman. Síðar varð
Gunnar skrifstofustjóri Kf. Árnes-
inga í 40 ár.
Við uppskipun á vörum kaupfé-
lagsins hafði ég þann starfa að færa
föður mínum bita og sopa í Sandinn.
Kaffið var látið í sokkbol. Var
kannski volgt þá er komið var á stað-
inn eftir klukkustundarferð á gamla
Bleik. í Sandinum hittumst við
strákar frá hinum bæjunum. Við
höfðum að leik að hoppa á tundur-
dufli, sem rak á Hallgeirseyjarsand
vorið 1921. Duflið var frá stríðsár-
unum 1914-18 og menn héldu það
meinlaust. Bændur bundu hesta við
hring í duflinu. Um haustið komu
danskir varðskipsmenn og sprengdu
duflið. Sást þá svaka blossi og jörð
titraði.
Um fermingu fór ég í uppskipunar-
vinnu. Hún var erfið. Við bárum á
bakinu hundrað punda komvörupoka
upp á kamp, í gljúpum sandi, allt á
brattann. Kaupið var 1 króna á tím-
ann, sama í dag- og næturvinnu. Vor-
ið 1926 vann ég í lest á norsku skipi,
„Annaho.“ Var það lúxusvinna miðað
við landvinnuna. Ársreikningur minn
frá 1926 fylgir þessari grein.
Vörugeymsluhús eða pakkhús, var
reist vestur á Affallsbökkum sumar-
ið 1920, timburhús, járnvarið. Á
loftinu var ullarmóttaka. Ullarlestir
siluðust um Affallsbakkana dag eftir
dag. Bærinn minn, Ulfsstaðir, stóð
nokkra metra frá besta vegi sveitar-
innar.
Haust eitt var búnaðarnámskeið
haldið á pakkhúsloftinu og fór ég
þangað. Samt þótti mér námsefnið
ekki skemmtilegt, að undanteknum
kvöldvökunum. Þar flutti Ragnar Ás-
geirsson ferðasögu frá Ítalíu, mjög
skemmtilega. Matthías Þórðarson
flutti fræðsluerindi. Svo var alltaf
174 Heima er bezt