Æskan - 01.04.1969, Blaðsíða 13

FIMM
ÆVINTÝRI
Hér birtast fimm ævintýri í einni
bók eftir Jóhönnu Brynjólfsdóttur.
Höfundurinn hefur áður skrifað mörg
|ögur ævintýri fyrir börn og ungl-
ln9a, sem hafa á undanförnum árum
birzt f blöðum og mörg þeirra verið
flutt í barnatíma Rlkisútvarpsins. —
Ævintýrin fimm, sem hér birtast,
beita: Svanurinn, Hamingjublómið,
Snæljósið, Vinirnir og Blómaríkið.
Auk ritstarfa hefur Jóhanna Brynj-
ólfsdóttir teiknað og málað mörg
fögur listaverk og haldið sýningar á
verkum sínum. Hún stundaði mynd-
listarnám í Reykjavík, nám við lista-
báskóla Kanada, og síðan við Ríkis-
báskólann í Norður-Dakota. Fimmtán
feikningar Jóhönnu prýða þessa nýju
bók hennar.
Kynnist þessum nýja ævintýrahöf-
undi og gefið börnunum eintak af
..Fimm ævintýrum."
1 lausasölu kr. 53.75. Til áskrif-
enda ÆSKUNNAR kostar bókin að-
e'ns kr. 37.00.
SPURNINGA-
PRAUTIN
Spurningarnar í spurninga-
þraut Æskunnar og Flugfélags
Islands í síðasta blaði eru 26, en
ekki 126 eins og misprentaðist
1 blaðinu. Allar spurningarnar
v°ru því í síðasta blaði. Svör
þurfa að koma til blaðsins fyrir
maí næstkomandi.
sSval&n.
gins og þið vitið, byggir svalan hreiður
sín i húsveggjum. Ástæðan fyrir því, að
hún gerir það, er sögð í gamalli sögu á
þessa leið:
Þegar fyrsta svalan, sem sköpuð var,
litaðist um í heiminum, þóttist hún vera
ákaflega falleg og fullkomin. Hún var
fjarska stolt af fegurð sinni, fiðrið var svo
undur fallegt og sérstakiega stélið, sem var
langt og tvískipt. Svalan varð svo hégóma-
gjörn, að hún hugsaði um ekkert annað en
að sýna sig öðrum fuglum og láta þá dást
að sér. Hún gleymdi þvi alveg, hvernig hún
átti að fara að því að byggja hreiður.
Eftir að hún hafði reynt það lengi og ekki
tekizt, datt henni í hug að fara til einhvers
kunningja síns og biðja hann að kenna sér
það. Hún fór þvi til þrastarins, því hún
treysti honum bezt, hún vissi, að hann er
bæði geðgóður og greiðvikinn.
,,Það er velkomið að kenna þér að
byggja hreiður,“ sagði þrösturinn.
„Fyrst tekur þú dálítið af þessu grasi.“
,,Já“, svaraði svalan.
„Svo tekur þú dálítið af leir eða lím-
kenndri mold og festir stráin saman með
því,“ sagði þrösturinn.
„Það er rétt, já ég veit það,“ svaraði
svalan.
„Þá limir þú stráin saman nákvæmlega
svona.“
„Já, ég veit, hvernig ég á að féxa þvi.“
„Svo snýrðu því við svona."
„Já, ég veit það,“ svaraði svalan aftur.
„Og svo tekurðu---------“
En áður en þrösturinn fékk tíma til að
segja meira greip svalan fram í og sagði:
„Já, auðvitað veit ég þetta allt sarnan."
Nú reiddist þrösturinn: „Jæja,“ sagði
hann. „Fyrst þú veizt allt sjálf, þá skil ég
ekki, hvers vegna þú ert að leita upplýs-
inga hjá mér.“
Svo flaug þrösturinn í burt í hreiðrið sitt
og skildi svöluna eftir í ráðaleysi. Þröstur-
inn var aðeins búinn að byggja helming-
inn af hreiðrinu fyrir svöluna, en hún hafði
engin ráð með að fullkomna hreiðrið sitt,
hvernig sem hún reyndi. Hún lét því þenn-
an helming af hreiðrinu, sem hún kunni að
smíða upp að húsvegg og hafði það fyrir
hreiður heldur en ekki neitt. Þess vegna er
það, að svalan hefur ekki nema hálft hreið-
ur enn þann dag í dag. Hún hefur það íyrir
að þykjast vita það, sem hún vissi ekki.
sein næst var bænum, sá mig hlaupa til brunnsins og kallaði að ég væri
lundinn.
Ég iór ekki irá mömmu fyrr en ég sá að hún var farin heldur að hressast
og búin að átla sig á, að drengurinn hennar hafði ekki drukknað í mógröf,
en væri nú hjá henni.
Ég fékk hvorki skammir né refsingu íyrir Jretta slæma tiltæki, sem varð Jió
til að baka öllu fólkinu, en Jjó sérstaklega foreldrtim mínum, Jrenna skelfilega
ótta. Þau gáfu mér aðeins hóflega áminningu um að gera Jretta aldrei oftar,
né nokkuð, sem gæti sett að Jreim hræðslu. Og ég lofaði [ressu og reyndi að
efna Jrað loforð.-----
Saga gamla mannsins var nú sögð, og við vorum komnir heim að túnhlið-
inu. Við slepptum hestunum og bárum reiðverin heim.
Þessa sögu gamla mannsins hef ég reynt að endursegja liér. Ef einhver orð
eru í sögunni, sem Jnð, börnin góð, skiljið ekki vel, ])á skuluð Jnð sjiyrja for-
eldra ykkar hvað þau orð merki. Vonandi geta [rau sagt ykkur J>að. Umfram
allt, börnin góð, hafði svo vel í minni, Jiað sent drengurinn lofaði foreldrum
sínum, að gera aldrei neitt Jnið, sem myndi hryggja eða særa foreldra ykkar.
189