Æskan - 01.03.1970, Blaðsíða 23

^efur líka sagt sjálfur, að það væri bezt að vera laus við hana.“
..Nei, ég hef ekkert sagt það!“ segir Palli reiðilega. „Malín
Þykir vænt um hana, og mér lika. Segðu strax, hvar hún er!“
Og loks verður Stina að segja sannleikann. Paili tekur í hönd
Stir>u og leiðir hana með sér.
Litlu siðar er barið að dyrum hjá siómanninum Vestermann.
Nann situr í eldliúsinu og les dagblaðið, en Skella er hvergi
Synileg. Hann hlýtur að hafa falið hana einhvers staðar.
..Hvað er ykkur á höndum?" spyr Vestermann.
..Vig aetlum að kaupa Skellu aftur," segir Palli til skýringar.
”þú veizt vel, Vestermann, að það er ekki hægt að kaupa börn
annarra.“
..Er það ekki?“ segir Vestermann brosandi. ,,Jú, ég gat það.
hún var ódýr. Ég greiddi aðeins tíu krónur fyrir hana.“
”Þá kaupum við hana aftur," segir Palli. „Stína fær vasapen-
ln9a á iaugardaginn, og þá færð þú tiu krónurnar aftur.“
..Nei, ég sel hana ekki svo ódýrt,“ segir Vestermann og hrær-
lr ' kaffibollanum sínum. ,,Hún hlýtur að vera miklu dýrari, því
að hún er ekki venjulegt barn.“
palli 0g Stína verða vandræðaleg og vita ekki sitt rjúkandi
ráS- Þau eru heldur dauf í dálkinn, er þau lalla heim á leið
°kömmu síðar. Hvernig eiga þau að útskýra málin fyrir Malfn?
Þan koma inn í eldhúsi.ð. Malín er rétt að Ijúka við að gera
9raut handa Skellu og hellir honum á diskinn. Skotta er komin
lika.
bið
Jæja, þið eruð komin," segir Malín. ,,Það er ágætt. Nú skuluð
setja Skellu í stólinn hennar og hnýta á hana smekkinn,
Pv' að hún á að borða núna.“
..En Skella er horfin," segir Stína kjökrandi. „Stór, feitur
tr°Hkarl kom og tók hana, og nú er hún einhvers staðar langt
'nni í skóginum."
"Nei, þetta er vitleysa," segir Palli. „Malln, þá . . . hún Stlna
Seldi Skellu."
..Hverjum?" spyr Malín undrandi.
”Hún seldi Vestermann hana fyrir tíu krónur!"
Nlalín brosir aðeins. Slðan segir hún hægt:
”Eg held ekki, að Skellu hafi likað hjá Vestermann, því að
Un kom heim fyrir tiu mlnútum. Þið sjáið hana þarna."
^9 mikið rétt! Skella sat á stól á bak við hurðina og brosti
á'að öllu andlitinu. Palli verður svo glaður, að hann hleypur til
ellu og þrýstir henni að sér, og Stina hróþar fagnandi. Skotta
y lr sér að setja smekk á Skellu. Og nú er allt orðið gott aftur.
.g Daginn eftir kemur Pétur til Krákueyjar. Loks hefur hann feng-
sumarleyfi og ætlar að dveljast á eyjunni I þrjár vikur. Skella
^9nar pabba sínum, og Malín virðist einnig fagna komu hans.
n kyssir mann sinn bæði seint og snemma.
Nú
magar
er mitt sumar og sólin skln á heiðum himni. Melker flat-
1 grasinu fyrir utan húsið, en hann fær ekki frið til að
®0(na fyrir Skellu. Hún kemur askvaðandi og klípur I nefið á
honum.
afa^ .^Va® Þú ert se9ir Melker. „Kllpurðu i nefið á
■ Biddu bara, ég skal láta birta grein i dagblaðinu um þennan
Þekktarorm."
Skellu stendur alveg á sama.
"Eyrst ég fæ ekki að leggja mig, get ég alveg eins gert eitt-
, að gagni,” segir Melker. „Ég minnist þess nú, að ég
r 1 að lagfæra þakið yfir svölunum. Pétur, viltu hjálpa mér
með viðgerðina?”
velkomið," svarar Pétur. „Þú verður þá að gæta að Skellu,
Stina og Vestermann ræðast við.
Skömmu siðar eru þeir Melker komnir upp á þakið. Malín og
Palli virða karlmennina tvo fyrir sér.
„Dettur ykkur í hug, að þið kunnið eitthvað i þakgerð?" seg-
ir Malin hlæjandi.
„Ojá,“ segir Melker, „þetta getur ekki verið svo snúið. Ég er
búinn að kaupa töluvert af tígulsteinum, og það er allt og sumt,
sem til þarf.“
Karlmennirnir tveir taka til við vinnu sína, en hún er erfiðari
viðureignar en ætla mætti, og þeir þvælast hvor fyrir öðrum.
Malín segir brosandi við Palla: „Hvor þeirra heldurðu að
hrapi niður fyrstur?"
„Ætli það verði ekki pabbi,“ svarar Palli. Hann kallar til
Melkers: „Á ég ekki að koma og hjálpa ykkur líka?“
„Nei, þakka þér fyrir," segir Melker, „hér komast ekki fleiri
fyrir á þakinu. Heyrðu mig, Pétur. Eiga þessir tígulsteinar að
snúa svona eða hins vegar? Og hvernig á að festa þá?"
Pétur klórar sér í hnakkanum. „Ég hef aldrei fengizt við þetta
áður,“ svarar hann. „En mér dettur dálitið í hug. Við skulum
athuga þakið hinum megin."
Hann gengur eftir þakröndinni og hallar sér fram á við. Hann
nær taki á steini, lyftir honum örlitið og gægist undir hann.
„Hæ, biddu aðeins," kallar Palli. „Það er vespuhreiður undir
þessum steini. Gættu þín!“
En Palli talaði of seint. Um leið og Pétur lyftir steininum
kemur vespuhópur suðandi og þyrlast að Pétri eins og svart ský.
„Fussum svei!“ hrópar Pétur og rís snöggt upp. Hann rekst
eamstundis á Melker, sem er á hælum hans, og þeir missa
báðir jafnvægið, hrasa og velta um koll. Melker fer kollhnis í
loftinu, lendir í runna og veltur loks í net, sem hann flækist í
eins og hver annar þorskur.
Pétur veltur líka niður, og vespurnar sýna honum enga mis-
kunn. Þær umkringja hann og stinga hann i andlitið og hnakk-
ann, i handleggina og á hálsinn. Loks flýr Pétur að vatnstunnu
og gerir örvæntingarfulla tilraun til þess að losa sig við þessar
óvættir með því að stinga höfðinu á bólakaf.
Malin og Palli eru máttlaus af hlátri og koma varla upp
nokkru orði. Loks segir Malin hlæjandi:
„Þvtlikt og annað eins. Ég á pabba, sem er meira en litið rugl-
aður, og sfðan giftist ég peyja, sem er jafnvel enn ruglaðri!
Hvernig skyldi þetta eiginlega enda?“
155