Æskan - 01.03.1970, Síða 30

Eftir ökuferð um borgina eyddu þau kvöldinu í að ganga um
bæinn, en gengu síðan snemma til náða, því að morgni var
annað ferðalag fyrir höndum, til Kaupmannahafnar. Þau voru
líka árla á fótum um morguninn, fengu sér morgunmat í vinsælu
cafeteríunni og héldu síðan af stað. Þá var klukkan um 9.
Næsta ferja frá Knutshoved mundi fara kl. 9:35, og það var
spurning, hvort þau næðu henni. Ef það ætti að takast, varð að
aka nokkuð greitt. Ferðin gekk svo vel þessa tæpu 40 km, að
þau voru komin til Knutshoved rétt fyrir kl. 9:30 og voru næst-
síðasta bifreið um borð í ferjuna. Og fimm mínútum síðar stund-
víslega var lagt frá landi og Fjón kvatt að sinni.
Ferjan, sem þau fóru nú með, var minni en „Arveprins Knud“,
og var frá Korsör. Nú var mun meiri umferð um Stóra-Belti held-
ur en daginn áður. Þau sáu, til viðbótar við ferjurnar, sem hafa
reglubundnar áætlunarferðir yfir Beltið, mörg fiskiskip og flutn-
ingaskip af ýmsum stærðum og gerðum. Þau héldu niður á bíla-
þilfarið stuttu áður en ferjan lagðist að bryggju i Halskov og
biðu þess að gefið yrði merki um að setja bifreiðina í gang. En
svo var lagt að landi og Ijósmerki gáfu til kynna, að þau
mættu aka á land.
Þau óku sem leið lá þar til vegvísarnir sögðu þeim, að nú
væri stutt orðið eftir til Hróarskeldu. Þau fóru út af veginum til
hægri, upp smá hæð og þar yfir brú, sem lá yfir aðalþjóðveginn
til Kaupmannahafnar. Innan skamms voru þau komin i hinn gamla
og virðulega bæ, Hróarskeldu, en það ætlaði ekki að ganga vel
að finna stæði fyrir bílinn. Eftir nokkra leit heppnaðist samt að
koma honum fyrir og þau héldu fótgangandi inn í miðborgina
áð hinni frægu dómkirkju staðarins. Eins og allir lesendur /Esk-
unnar vita er Hróarskelda fornfrægur bær. í dómkirkjunni hvíla
jarðneskar leifar konunga þeirra og drottninga, sem ríkt hafa 1
Danmörku á síðari öldum.
Þau gengu eftir aðalgötunni og litu á varning kaupmanna, sem
til sýnis var úti á gangstéttunum. Þarna voru marglitar blússur
og peysur og Hanna hugsaði sér gott til glóðarinnar, en Jóhann
ÁSur en farið var frá Odense gengu þau út í H. C. Andersens-garðinn. Tré og blóm voru í fullum skrúða, og þau Jóhanna og Jó'
hann nutu veðurbliðunnar.
162