Æskan - 01.07.1970, Síða 6

og ákafa drengsins við að ná hattinum, en öllum ofbauð, er þeir sáu
drenginn sleppa mastrinu og feta sig út á rána með útr\4tta arma.
Aðeins eitt misstig yrði til þess, að hann hrapaði úr hinni svimandi
hæð niður á þilfarið. En þó svo að honum tækist að komast út á ráar-
endann, var mjög ósennilegt, að honum tækist að snúa sér við og komast
aftur að mastrinu.
Allir stóðu skelfingu lostnir og störðu á drenginn.
Einhver á þilfarinu hljóðaði.
Drengurinn virtist ranka við sér við hljóðið; hann leit niður og var
nærri búinn að missa jafnvægið.
Á þvi augnabliki kom skipstjórinn, faðir drengsins, út á þilfarið. Hann
var með byssu í hendi og var að hugleiða að skjóta fugla. Þegar hann
sá son sinn uppi á mastursránni, beindi hann samstundis byssunni að
honum og hrópaði:
,,í sjóinn méð þig! Kastaðu þér, annars mun ég skjóta!“
Drengurinn varð nú enrr valtari á ránni, hann skildi augsýnilega ekki,
hvað faðir hans meinti.
„Kastaðu þér undir eins, annars verð ég að skjóta þig! Einn, tveir —“
Þegar hann heyrði föður sinn hrópa ,,þrír“, kastaði drengurinn sér af
ránni á höfuðið f sjóinn.
Hann skall á sjónum eins og byssukúla, en í sama mund köstuðu tiu
sjómenn sér á eftir honum fyrir borð. Drengnum skaut upp aftur eftir um
fjörutfu sekúndur, sem var eilffðartfmi fyrir þá, sem biðu á þilfarinu. Sjó-
mennirnir náðu strax taki á drengnum og færðu hann að skipinu. Hann
haíði sopjð sjó, sem nú rann úr munni hans og nösum, en eftir nokkrar
mínútur fór hann að draga andann reglulega.
Þegar skipstjórinn sá, að syni hans var borgið, gaf hann tilfinningum
sfnum lausan taum, frá honum heyrðist hljóð eins og tekið hefði verið
íyrir kverkar hans, hann fiýtti sér inn f káetu sína, til þess að menn hans
sæju ekki, að hann var að gráta.
☆ Stafrófíð 2
A__h
Þá höldum við áfram með staf-
rófið. Hér kemur D, en úr honum
getið þið teiknað gamia konu, sem
hefur rósóttan klút á höfði. Úr E
er hægt að teikna mann með stór-
an hatt, og úr F getið þið teiknað
íslenzkan fána.
HLJÓP APRfL
Lítil stúlka kom til mömmu sinnar og
sagði: — Komdu inn í barnaherbergið, það
er ókunnugur maður að kyssa barnfóstr-
una.
Móðirin fór af stað, en telpan náði
henni á miðri leið og sagði:
— Hæ! íyrsti apríl, mamma, þetta var
bara pabbi.
342