Æskan - 01.12.1973, Page 16

Hríðinnl hafði létt, og nú fóru stjörnurnar að birtast, flelrl
og fleiri gægðust þær fram á himninum.
„Það er aðfangadagur jóla,M sögðu börnin einum munni,
og litll, svarti hvolpurinn gelti ánægjulega og hristl loðna
feldinn sinn.
Þau tóku jólapakkana upp úr fönninni og struku af þeim
•njóinn og héldu svo af stað í átt til stjörnunnar björtu,
sem litla stúlkan sagðist þekkja.
Þegar þau komu upp á fyrstu hæðina, blasti bær afa og
ömmu við niðri í lægðinni, svo nálægt höfðu þau verið, er
þau höfðu villzt á hæðunum í hríðarbylnum.
Þau voru svo glöð og fagnandi, að þeim fannst þau
hlaupa eftir stjörnulögðum vegl.
Það rauk upp úr strompinum hjá afa og ömmu, og Ijós
loguðu i öllum gluggum, og hann Kolur litli, jólagesturinn
þelrra, stökk I loftköstum á eftir þeim.
Jóhanna Brynjólfsdóttir.
BARNAÆVINTYRIÐ
14