Æskan - 01.12.1973, Page 24

a3ist áfram á dofnum fótum, sem virtust eins og viðar-
drumbar.
Chaolu þrammaði áfram, þar til fætur hans létu undan
og hann féll í snjóinn. Taumurinn á kameldýrinu rann úr
hendi hans, og dýrið hljóp frá honum. Er Chaolu lyfti höfð-
inu, sá hann kindurnar hlaupa undan storminum. „Svona
get ég ekki gefizt upp,“ sagði hann við sjálfan sig. „Ég
verð að hafa við kindunum!" Hann tók á öllum kröftum
sínum og þvingaði sig til að rísa á fætur og hélt á eftir
kindunum.
Drengurinn kjagaði áfram og hrasaði hvað eftir annað.
Hann var bæði svangur og kaldur, en hann bauð öllu
byrginn og hélt sig fast á eftir hjörðinni sinni.
Allt í einu sá Chaolu litli, að það birti framundan. Storm-
Inn hafði lægt, og það rofaði til í skýjasortanum; og það
22