Æskan - 01.02.1974, Blaðsíða 16

Fílabeinsræningjarnir
Hermenn Waziris skunduðu gegnum skóginn í átt til
þorpsins. Skothríðin var áköf um stund, en brátt heyrð-
ust aðeins skot á stangli. Þetta var engu betra en skot-
hríðin, því að þögnin sagði frá því, að þorpsbúar hefðu
gefizt upp.
Veiðimennirnir voru komnir um hálfa leið heimleiðis,
þegar þeir mættu fyrstu flóttamönnunum, þeim, sem
komizt höfðu undan skotum óvinanna. í hópnum voru
tólf konur, drengir og stúlkur, og voru þau svo ótta-
slegin, að þau gátu varla nokkru orði upp komið og
voru lengi að segja frá því, sem gerzt hafði.
„Þeir eru margir, eins margir og blöð trjánna!" hrópaði
ein konan. „Þeir læddust að þorpinu, án þess við yrðum
þess vör, og svo skutu þeir á alla, sem á vegi þeirra urðu.“
Farið var nú hægar í áttina til þorpsins og með meiri
gát, því að Waziri vissi, að enga hjálp var unnt að veita
— hefndin ein gat komið til greina. Fleiri flóttamenn
bættust nú í hópinn, þar á meðal nokkrir hermenn, svo
að herstyrkurinn óx dálítið.
Tólf menn voru sendir á undan til að njósna. Waziri
og menn hans komu á eftir í dreifðum hálfhring. Tarzan
gekk við hlið foringjans. Skyndilega kom einn njósnarinn
aftur til baka. Hann hafði séð inn í þorpið.
„Þeir eru allir innan við skíðgarðinn," sagði hann.
„Ágætt,“ mælti Waziri, „þá ráðumst við á þá og drep-
um þá alla.“
„Bíddu,“ sagði Tarzan. „Þó að ekki séu nema fimm-
tíu byssur innan við skíðgarðinn, verðum við allir hrakt-
ir til baka eða drepnir." Síðan bauðst Tarzan til þess að
fara eftir trjánum og athuga, hvernig bezt væri að haga
atlögunni, og féllst Waziri á það, en rétt er Tarzan var
lagður af stað, frétti höfðinginn, að sonur hans og kona
hefðu verið drepin í þorpinu, og gerði þetta hann svo
æfan, að liann skipaði mönnum sínum að gera árás þegaT
í stað. Þeir þustu fram með ópum og óhljóðum, en áður
en þeir voru komnir að skíðgarðinum, mætti þeim skot-
hríð óvinanna, og var Waziri einn af þeim fyrstu, sem
féllu, og þegar sex menn féllu svo til samtímis, brast flótti
í lið blökkumannanna, og létu þeir skóginn skýla sér.
Tarzan hélt sig uppi í trjánum og skaut þaðan nokkruU1
vel miðuðum örvum að óvinunum, en þeir hættu brátt að
reka flóttann og héldu til þorpsins aftur.
Tarzan tók að sér að stjórna þeim, sem eftir lifðu-
Hann ráðlagði þeim að dreifa sér um skóginn og skjóta
örvum að ræningjunum úr launsátri.
Að morgni næsta dags komu ræningjarnir aftur út ur
þorpinu og hugðust nú hreinsa til í skóginum og eyða
öllum villimönnum. En ekki var gott að finna þá, þótt
eiturörvar þeirra kæmu fljúgandi úr ýmsum áttum. Með-
an þessu fór fram í skóginum, hélt Tarzan eftir trjánuru
til þorpsins. Þegar þangað kom, sá hann, að aðeins einu
varðmaður hafði verið skilinn eftir til þess að gæta fang-
anna.
Vörðurinn stóð í opnu hliðinu og horfði til skógarins-
Hann sá því ekki hvíta risann, sem renndi sér til jarðar
hinum megin í þorpinu. Apamaðurinn læddist með
spenntan bogann nær og nær verðinum, er ekki uggð1
að sér. Fangarnir voru búnir. að sjá hann og biðu nú 1
ofvæni þess, er gerast mundi. Tarzan hafði dregið örina
nær því fyrir odd, og nú nam hann staðar tæp tíu skref
frá verðinum, fingur hans slepptu örinni, og vörðurinn
steyptist til jarðar, án þess að gefa frá sér liljóð. Hann
var dauður.
14