Æskan - 01.02.1974, Blaðsíða 31

I næsta þætti mun ég sennilega halda
áfram ag ræ5a um uppbyggingu myndar-
innar, og ef þið hafið áhuga á að fræðast
Um vinnslu myndanna, þ. e. myrkrastofu-
v'nnu og framköllun, er alls ekki útilokað,
a3 ég geti veitt ykkur aðstoð í þeim efnum.
Aö lokum hvet ég ykkur á ný til að senda
myndir eða bréf til Ljósbrjótsins, og þá
9etið þið merkt umslögin:
f-JÓSBRJÓTUR ÆSKUNNAR,
pósthólf 14, Reykjavik.
MYNDASKÝRINGAR
MYnd 1.
Mynd númer 1 er dæmigerð fyrir ýmsar
P®r myndir, sem við sjáum í öllum fjöl-
skyldualbúmum. í sjálfu sér er alls ekkert
vi® Það að athuga að stilla stúlkunni upp
svona einfaldan hátt, þ. e. að láta hana
e'nfaldlega standa í báða fætur, snúa beint
eð myndavélinni og horfa inn í linsuna, án
Þess að vera á nokkurn hátt lífleg. Slíkar
myndir segja hlutlaust frá þvf, hvernig
myndverkefnið er ( raun og veru.
En athugum nú, hvað er rangt við þessa
mynd.
1- Bakgrunnurinn er mjög ruglandi, og
s úlkan er fyrir bragðið ekki nærri nógu
erandi hluti myndarinnar.
2. Stúlkan er staðsett á vitlausum stað
myndfletinum. Skorið er neðan af fótun-
Um. höfuðið nær ekki nema upp f miðja
ynd, of mikið rúm er fyrir bakgrunninn f
Krin9um hana o. s. frv.
3- Algjörlega er bannað f myndatökum
hafa fólk með hendur á kafi f buxna-
v°sunum.
ÞaS er englnn vandf aS taka svona myndir á hvaBa myndavél sem er. ÞiS getiS
leikiS ykkur aS þvi aS finna út ýmsa mjög skemmtilega hluti á þennan hátt, og væri
gaman, ef þiS senduS mér myndir eins og þessa.
Konan er látin standa mun nær vélinni en turninn. Hún verSur þvf hlutfallslega stærrl,
og Ijósmyndarinn segir henni siSan, hve langt hún má teygja út höndina.
MYND 2.
Svona á ekki heldur að taka mynd, ef
mögulega verður hjá því komizt. Höfuð-
galli þessarar myndar er sá, að bakgrunn-
urinn er of skarpur og fyrir bragðið áber-
andi og hefur truflandi áhrif. Auk þess er
góð regla að byggja svona andlitsmyndir
þannig upp, að Iftið rúm sé fyrir aftan hðf-
uðið (sjá mynd '3), en hins vegar meira

29