Æskan - 01.02.1974, Blaðsíða 33

Hvers vegna eykur áfengið ekki llkamshitann?
húðinni eru líffæri, sem leitast
vlð að halda líkamshitanum
alltaf jöfnum. Það eru hringlaga vöðv-
ar. sem ýmist þrengja eða vfkka hár-
®5ar húðarlnnar. Þegar kalt er, spör-
ura við líkamshitann með því, að hár-
®ðarnar dragast saman — blóðstreymi
lil húðarinnar verður lítið, og þar af
'siðandl lítil útgufun. Þegar hiti er,
vfkka háraeðarnar, svo að hitaútgufun
Varður melrl.
Við neyzlu áfengis lamast þær taugar,
sem stjórna hringvöðvum háræðanna,
°9 þv( melr sem meira er drukklð.
Blóðlð streymir því óhindrað til húðar-
Irtnar og hltataplð verður mikið.
Blóðið kólnar þá oft meira en hollt
er. Þetta kalda blóð streymir síðan út
um allan líkamann, og líkamshitinn
lækkar meir og meir. Húðin sjálf er
aftur mun heitari en venjulega, og það
Veldur þeirri skynvillu, að mönnum
finnst áfengið verma og hita, þótt lík-
amshitinn sé stöðugt að lækka. Það
stafar af því, að hvergi pema í húðinni
eru taugafrumur, sem flytja hita- og
kuldaáhrif til heilans.
Venjulega verðum við þess vör, er
okkur kólnar. Þá reynum við annað
hvort að klæða okkur betur til þess að
halda betur að okkur líkamshitanum
eða við reynum að auka hitann með
meiri hreyfingu og með því að drekka
heita drykki.
Neyzla áfengis hefur því við slik
áfengisnautn hækkar hitastig húðarinnar, en líkamshitinn lækkar þó
verulega frá því, sem eðlilegt er.
EÐLILE6UR ÁHRIFÁFEN6IS
tækifæri tvöfalda hættu í för með sór.
Hún lækkar líkamshitann með óeðlilega
mikilli útgufun, og hún villir jafnframt
um fyrir mönnum, svo að þeir verða
þess ekki varir, að líkaminn er að
kólna. Hún hefur því oft valdið ofkæl-
ingu og sjúkdómum, og margir menn
hafa dáið úr kulda vegna áfengisneyzlu.
Áfengis ætti því aldrei að neyta í lang-
ferðum að vetri til.
Hvaöa áhrif hefur
áfengið
á dómgreind okkar?
Vissar heilastöðvar sljóvgast mjög
fljótt af litlum skömmtum af áfengi. Ein
afleiðingin af því er sú, að dómgreind-
in sljóvgast. Þegar bflstjóri eða hjól-
reiðamaður ekur eftir götunni og sór
bíl koma snögglega út úr hliðargötu,
veltur á miklu, að hann sé fljótur að
ákveða, hvað bezt sé að gera. Dóm-
greindin verður að skera úr því á svip-
stundu, hvort hann á að aka með sama
hraða eða að nema alveg staðar til
þess að komast hjá árekstri. Sama
gildir raunar um marga aðra, þegar
skjótra úrræða þarf við, t. d. vélstjór-
ann við vélina, skipstjórann i brúnni,
flugumferðarstjórann I turninum og flug-
stjórann. Allir þessir menn þurfa að búa
yfir skarpri dómgreind, sem aldrei má
sljóvgast við skyldustörf. Nú er það
svo, þegar áfengið hefur lamað dóm-
greindina að meira eða minna leyti,
finnur hinn ölvaði maður það ekki sjálf-
ur. Honum finnst lltið til um hættuna,
og hann treystir sjálfum sér betur en
nokkru sinni áður, hvort heldur er á
sjó eða landi. Þess vegna hljótast oft
mörg og alvarleg slys af neyzlu áfengis.
Framhald.
31