Æskan - 01.02.1974, Blaðsíða 60

1. Pétur litli var I þungu skapi og honum
sárleiddist. Hann langaði ekkert til þess að
leika sór. Það var sannarlega undarlegt, þvi að
hann ótti svo fjölda mörg leikföng. Hann átti
bæði járnbraut og bila, flugvélar, dýr og hús
og ótalmargt fleira, sem of langt yrði upp að
telja.
3. Augnabliki siðar stóð litli karlinn á sæng-
inni og kitlaði Pétur í nefið með prikinu sinu,
svo að hann hrökk upp af værum blundi. En
hvað þessi litii náungi var einkennilegur! Pétur
var ekki vitund hræddur við hann, þvi að hann
var svo dæmalaust brosleitur og ánægjulegur á
svipinn.
2. Um kvöldið, þegar Pétur var háttaður og
lagztur út af, heyrðist undarlegt þrusk undir
rúminu hans. Það var litill og ákaflega skrítinn
maður, sem kom hoppandi upp á höfðagaflinn.
Hann hélt á löngu og mjóu priki í hendinni, og
á höfðinu hafði hann uppmjóa húfu, sem var f
lögun sem sykurtoppur.
4. „Ég er galdrakarlinn góði,“ sagði hann.
„Ég heiti einnig öðru nafni. En það færð þú
ekki að heyra fyrst um sinn.“ Síðan snerti hann
Pétur með prikinu sinu, og ( sama vetfangi var
hann orðinn jafn lítill og galdrakarlinn. „Hvað
elskar sér lfkt,“ sagði litli maðurinn og skeilihló.
58