Æskan - 01.02.1974, Blaðsíða 56

BJARNARKLÓ
— Teikningar: JON SKARPRUD —
Texti: BERNHARD STOKKE Þýðandi: SIGURÐUR GUNNARSSON
1. Bjamarkló hleypur til aligrísanna, brýtur gat á girðinguna og rekur þá út. Hf öll svlnahjörðin rynni á hljóðið, mundi hún
vafalaust rífa niður kofann, sem þau höfðu byggt sér til vetrarins. Með þessum hætti vonast hann til að geta komið I veg
fyrir það. — 2. Þau klifra upp I trén og biða um stund. Og fyrr en varir brýzt allur hópurinn fram úr skóginum og fer fram
hjá bústað þeirra án þess að gera neinn teljandi skaða. Það er aðeins ein karfa með rótum, hvönnum og ýmsu jurtakurli,
sem svínin eyðileggja. Til allrar hamingju fær kofinn þeirra að vera f friði. Tvö svín skjótast að vísu inn um dyrnar, en koma
strax út aftur, þegar þau finna ekkert ætilegt. — 4. Þegar hjörðin er farin leiðar sinnar, eru aligrísirnir þeirra llka horfnir.
Bræðurnir læðast á eftir hópnum, og þegar þeir koma upp að dýragröfinni, finna þeir þar tvö hálfvaxin svín. Þau mundu
verða góð viðbót við vetrarforðann. — 5. Nú voru þeir Ifka farnir, sem setzt höfðu að niðri við árósinn. Þau gátu því farið
þangað aftur, fært fórnir á blótsteininum, tlnt skelfiska f fjörunni og veitt þorsk og væna kola, sem nóg var af f vlkinni-
Drengirnir höfðu búið sér til færi úr mjóum skinnlengjum. Öngla, sem þeir gerðu úr beinum, festu þeir við færin með
grönnum dýrasinum og höfðu skelfisk I beitu. Með þessum tækjum veiða þeir oft vel. — 6. Matarbirgðum til vetrar safna
þau k bjóragöngin. En dag einn, er þau koma upp eftir, sjá þau þar einhverja rauða ferfætlinga, sem hverfa eiris og skuggar
inn I skóginn. Sér til mikillar sorgar komast þau brátt að þvf, að reflrnir höfðu komizt i vetrarforðann þeirra og étið mikið
af kjötinu. — 7. Örn litli grætur oft og þráir að komast heim til mömmu sinnar. Þá gerist það, að Bjarnarkló afræður að
takast hættulega ferð á hendur og halda þangað, sem Björnungar búa, I þeim tilgangi að reyna að hitta móður Arnar litla.
Hann fer eins nærri bústað þeirra og hann þorir og bíður nokkra daga I felum í skóginum. Loksins kemur hann auga á
hana. — 8. Mamma Arnar hefur farið út til að tína ber. I fyrstu hrekkur hún við, þegar Bjarnarkló ávarpar hana. Hún hélt,
að þetta væri andi, þvf að hún sá engan. Hún verður innilega glöð, þegar hún heyrir, að Örn er heill á húfi, og fer með
54