Æskan - 01.07.1978, Blaðsíða 11

6rir það. Nú var komið að jólum. Hundurinn hleypur alltaf á undan kóngs-
'■ Þangað til þeir koma undir ein björg.
"Hérna veröum við að fara upp", segir Snati-Snati.
”^kki held ég að það verði neinn hægðarleikur," segir kóngsson.
^r'.'Haltu fast í rófu mína," segir Snati-Snati. Síðan stekkur Snati-Snati með
Snlri9 ' rófunni upp á neðsta stallinn, og fær Hringur þá svima. Svo stekkur
þri^'Snatj með hann upp á annan stallinn, er þá nærri því liðið yfir Hring. í
Eff iasinn stekkur hann með hann upp á björgin, er þá alveg liðið yfir Hring.
þar^litla stuncl raknar hann viö’ 9ari3a Þair stundarkorn eftir sléttum völlum,
u r lil Þeir koma að einum helli. Þá var aðfangadagskvöld jóla. Þeir gengu
sot ^ beiiinn °9 fundu þar glugga. Sáu þeir þar inni fjögur tröll liggja
andi viö eld og stóran grautarpott yfir.
u skaltu sá öllu saltinu ofan í grautarpottinn," segir Snati-Snati.
ótta^Ur ^erir Það’ að Þvi bunu vakna tföllin. Gamla kerlingin, sem var
'e9ust þeirra allra, fer fyrst að smakka á grautnum og segir:
q ’^u er grauturinn saltur, hvernig stendur á því? Ég sem seyddi mjólkina
i0rum kóngsríkjum í gær, og nú er hann þó saltur."
t>úiarnt *ara nu ,röllin aö sleikjai grautinn og þykir gott, en þegar þau eru
sina ^rstir keriin9u svo mjög, að hún þolir ekki við. Biður hún þá dóttur
,að fara út og sækja sér vatn í fljótið, sem þar var skammt frá.
" 9 fer ekki," segir hún, „nema þú lánir mér lýsigullið góða."
" 0 e9 drepist, færðu það ekki," segir kerling.
" rePstu þá," segir stelpan.
W ^a’ ste|Pan Þin. °9 faktu það, og flýttu þér svo með vatnið," segir
Vjj||.n9- Stelpan tekur gullið og hleypur út með það, glampar þá af því um
sð rt'n Þe9ar hun kemur að fljótinu, leggur hún sig ofan að vatninu og fer
an rekke- En á meðan hlaupa þeir Hringur og Snati-Snati ofan af glugg-
°9 stinga henni á hausinn ofan í fljótiö. Kerlingu tekur nú að leiðast
Á hverju árl drepa eiturnöðrur
kringum 40.000 manns.
Flest eru nöðrubitin í Asíu og þar
verða þau kringum 30.000 manns að
bana, en í Evrópu aðelns 50 manns
og tíu á Kyrrahafseyjum. En um hálf
milljón manna verður fyrir slöngubiti,
svo að ekki deyr nema 12.—13. hver
maður af bitinu.
Skrýtlur.
„Heyrðirðu hroturnar í
honum Gvendi í kirkjunni í
morgun?"
„Já."
„Fannst þér það ekki nokk-
uð mikið af því góða?"
„Jú, ég vaknaði við hávað-
ann."
„Já, kona góð", sagði
gamall sjómaður við forvitna
kerlingu, „ég féll útbyrðis og
þá kom hákarl syndandi til
mín og læsti kjaftinum utan
um aðra löppina á mér."
„Guð minn almáttugur!"
hrópaði konan með öndina í
hálsinum. „Og hvað gerðuð
þér?"
„Auðvitað lét ég hann hafa
löppina. Mér er bölvanlega
við að eiga í illdeilum við há-
karla."
Tannlæknirinn: „Þér þurfið
ekki að opna munninn meira.
Þegar ég dreg tennur úr fólki,
stend ég venjulega fyrir
utan."