Æskan

Árgangur

Æskan - 01.07.1978, Blaðsíða 17

Æskan - 01.07.1978, Blaðsíða 17
^aninn neyðist til að gjalla við hátt í °9un dag hvern. Vitið þið ástæðuna fyrir þvf? 1 fornöld hafði haninn tvo undur- 9ur horn á enni sér, og hann sýndi au hverjum, sem á vildi líta. Einu nni var hann svo ólánsamur að ^kast á dapran dreka. Drekinn var 'r si9 hryggur, því að hann komst e ki hornalaus til himna. ÁhyggjUfu||j drekinn spurði ahann: „Viltu lána mér hornin þín? 9 skal skila þeim aftur um leið og ég Kemtilbaka.“ ^aninn var ekki viss um, hvort það vaeri rett að lána drekanum hornin en um leið skreið þúsund- eöa ekki, ®tla fram hjá. „Þúsundfætla, bróðir ^lnn!“ hrópaði drekinn. ,,Ég bað ann um að lána mér hornin sín, v° að ég gæti flogið til himna. Viltu an9a í ábyrgð fyrir mig?“ "Sjálfsagt,“ sagði hin velviljaða Þusundfaetla. til P.rel<inn fekk horn hanans og flaug irnna, en hann sneri aldrei til baka. eslings haninn! Hann lét reiði sína a a þúsundfætlunni, sem hafði HVERS VEGNA GALAR HANINN? BÖRNIN FARA I SVEIT H inrik, Karen og Pétur heita þrjú lítil systkini, sem ég ætla nú að segja þér frá. Þau eiga heima í stórum bæ, og á hverjum degi fara þau út að ganga með mömmu sinni. Pétur er tveggja ára, hann talar heilmikið og er duglegur aö ganga þó enginn sé hann göngugarpur, sem ekki er von, og þess vegna verður að aka honum í kerru ef lengra er farið. Karen er fimm ára, lítil Ijóshærð stúlka, iðin og góð og eftirlætisgoð mömmu sinnar. Hinrik er hálfs sjöunda árs. Hann er mesti ærslabelgur, óvenjulega stór og sterkur eftir aldri. Þegar hann kemur heim úr sveitinni í haust á hann að fara að ganga í skóla, hann er ákaflega montinn yfir því og kallar alltaf hin systkini sín „litlu börnin". Á hverju sumri fer öll fjölskyldan upp í sveit og kemur aftur á haustin til bæjarins glöð og sólbrunnin og fer þá strax að hlakka til næsta sumars í sveitinni. Krakkarnir voru búnir að hlakka lengi til að komast af stað. „Hvenær eigum við að fara, og hvert eigum við að fara,“ voru þau alltaf að spyrja pabba sinn og mömmu. En það hafði verið erfitt að útvega nokkurn stað, sumarbústaðurinn, sem þau höfðu verið í í fyrra hafði verið leigður einhverjum öðrum og pabbi þeirra og mamma höfðu spurst fyrir víða en hvergi getað fengið að vera með börnin. Það fór að veröa tómlegt í götunni þar sem þau áttu heima, leiksystkini þeirra voru flest komin upp í sveit og ennþá vissu börnin ekki hvort þau fengju að fara líka. Ilamingjan sanna! 15
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.