Æskan - 01.07.1978, Blaðsíða 19

Leikföng frá
gamalli tíð
Um víða veröld hafa fornfræðingar
und'ð ýmiss konar ævagömul leik-
°n9. sem nú eru geymd á söfnum í
Oridon og fleiri stórborgum. Þegar
^^ður horfir á þau verður manni Ijóst
í gamla daga hafa börnin notað
e'kföng, sem eru harla lík þeim, sem
nu t'ðkast.
^itanlega áttu börnin ekki bíla og
rafmagnslestir þá, en boltar hafa
^e*ta er ekki venjuleg leikfangskýr. Hún
e,'r misst allar lappirnar enda er hún
°röin meira en 4000 ára gömul.
Einu sinni fyrir ævalöngu var þessi kýr
búin til handa egypskum kóngssyni.
Kannski hefur einhver faraóinn skorið
hana út sjálfur.
I
verið notaðir sem leikföng síðan á
steinöld. Vonandi hafa þeir verið
notaðir til að láta velta, en ekki til að
kasta með, því að þeir voru úr steini
og ekki gott að verða fyrir þeim.
Þegar Móses var lítill notuðu börnin
í Egyptalandi bolta, sem voru gerðir
úr sefi, en aðrir hafa notað bolta úr
tré, postulíni, tuskum eða leðri með
heyi innan í. Og nú á tímum hafa börn
orðið að notast við tuskubolta, þegar
gúmmí vantaði.
Brúðurnar hafa alltaf verið besta
leikfang telpnanna. Þetta er egypsk
brúða, sem er orðin 4000 ára. Hún
fannst í einni konungagröfinni, eins
og kýrin, og ,,háriö“ á henni er úr
perlum, sem festar voru á hausinn
með biki.
En drengirnir höfðu dáta. Þeir elstu
sem fundist hafa eru gerðir úr bronsi,
en þeir eru líka til úr leir, tré eða blýi.
Svo var farið að steypa tindáta. Flestir
eftir á bakkanum. Hafði síðan fengið sér hríslu og óð svo allsber um tjörnina og
Veifaði með prikinu á eftir öndunum sem urðu dauðhræddar við þennan villi-
^ann.
þegar þessi hrausti bardagamaður sá pabba sinn, breyttist hann á einu
au9abragði í svolítinn skælandi dreng. Hann var allur leirugur úr tjörninni
kegar hann kom heim og mamma hans ætlaði varla að þekkja hann aftur. Hún
lét hann setjast upp í bala og skrúbbaði hann allan upp og svo var hann rekinn
1 rúmið — ég er hálf hrædd um að hann hafi meira að segja verið flengdur.
^aren var send á bæ að sækja mjólk, en þegar hún var komin heim að garði
kom stór kalkúnhani hlaupandi á móti henni, og hann var svo ógurlegur á að
siá að hún missti fötuna og hljóp skælandi heim.
Svona byrjaði nú sveitalífið. Hinrið óð í tjörninni, Pétur fékk ógurlega maga-
pln° og kalkúnhaninn réðist á Karenu, en það átti eftir aö rætast úr öllu saman
°9 frá því skal ég segja ykkur seinna.
leikfangadátarnir vöru riddarar. En
einhvern tíma kringum 1700 fann
þýskur dátasmiður upp á því að hafa
klossa undir fótunum á þeim svo að
þeir gætu staðiö.
Á miðöldum kepptust konungar og
keisarar um að gefa krökkunum
sínum sem veglegust leikföng úr gulli
og fílabeini og öðru dýru efni. Fínt
varð það að vera, en að lokum varð
þetta svo vandað, að það þótti ekki
annað tiltækt en að geyma það á
rauðum silkisvæflum undir gler-
klukkum. Annars brotnaði það, og
dugði þess vegna ekki að leika sér að
því. Prinsessunum og prinsunum
hefur víst sárnað að horfa á þessi fal-
legu leikföng undir gleri og mega ekki
snerta á þeim.
f gamla daga var því nær allt sem
leikföng hét smíðað heima. En nú er
leikfangagerðin orðin verksmiðju-
iðnaður.
— Nei, elskan mín, — ég man
það. — Eitt brauð og — og —
hvað?