Æskan - 01.07.1978, Blaðsíða 12

GÁTUR
1. Hvernig er hægt að stafa vatn
með aðeins tveimum bókstöfum?
2. Tveir mætast á götu og annar
segir: ,,Góðan daginn, pabbi!“
Þá segir hinn: ,,Ég er að vísu
faðir þinn, en þú ert þó ekki son-
ur minn." — Hver var það þá?
3. Hverhefuroftastferðastkringum
jörðu?
4. Sá, sem býr mig til vill ekki eiga
mig. Sá, sem ber mig, á mig ekki.
Sá, sem kaupir mig, notar mig
ekki. Sá, sem á mig, veit það ekki.
Hver er ég?
5. Hvað er það sem lítið barn getur
borið upp á loft í hendi sinni, en
tveir fílefldir karlmenn geta ekki
borið niöur aftur á járnstöng?
6. Sá sem á það er fátækur. Sá er
hamingjusamur sem vantar það.
Sá sem veit það er heimskur og
sá sem gerir það er latur. Sá sem
heyrir það er heyrnarlaus, og sá
er blindur sem sér það.
7. Hvenærvarstærsti maðuríheimi
uppi?
8. Hvaða keröld er ekki hægt að
fylla?
9. Hvaðaspurningu erekki hægtað
svara með já?
10. Heyrir þú, þegar grasið grær?
RÁÐNINGAR
ÁGÁTUM
ega jæj6 Q!sbj6 was jJOAg — uÁeg 65 ep 01-
incj jnjas '6
||nj nja luas necj '8
op uueg ua jngy L
}J0>I>Í3 9
663 'S
P
'Q!|6uni e
’ sueg jj))QG z
'sl 'l.
eftir drykknum og segir, að stelpan hafi nú farið að hoppa með lýsigullið uí11
völlinn. Segir hún þá við son sinn:
„Faröu og sæktu mér vatnssopa."
,,Ég fer ekki," segir hann, „nema ég fái gullskikkjuna góðu."
„Þó ég drepist, þá færðu hana ekki,“ segir kerling.
„Drepstu þá,“ segir hann. „
„Farðu þá, strákur, og taktu hana, en þú verður að flýta þér með vatnið^ j
segir kerling. Hann fer nú í skikkjuna. Þegar hann kemur út, glampað1
henni, svo hann sá til að ganga. Hann kemur nú að fljótinu og fer að drek |
eins og systir hans. í því hlupu þeir Hringur og Snati-Snati að honum, f®r° j
hann úr skikkjunni og fleygðu honum í ána. Kerling þolir nú ekki við >y >
þorsta og biður karl sinn að sækja sér aö drekka. Segir hún, að krakkaf
hafi sjálfsagt farið að hoppa og leika sér úti, eins og sig hafi grunað, þó nun
hefði farið að gegna kvabbinu úr þeim, óhræsunum þessum.
„Ég fer ekki“, segir karlinn, „nema þú lánir mér gulltaflið góða.“
„Þó ég drepist, þá færðu það aldrei,“ segir kerling. ^
„Ég held þú megir þá fara,“ segir karlinn, „fyrst þú vilt ekki vinna t'1 3
gera svona litla bón fyrir mig.“
„Taktu það þá, afmánin þín, fyrst þú ert eins og krakkarnir,“ segir kerli^ð ,
Karl fer nú út með gulltaflið, gengur að fljótinu og fer að drekka. Þá ko
þeir Hringur og Snati-Snati, taka af honum taflið og stinga honum íflJ®* j
En áður en þeir eru komnir upp á hellinn aftur, kemur karl afturgenginn
fljótinu. Snati-Snati hleypur þegar móti honum og Hringur ræðst á hann
IÍK3'
en
þó með hálfum huga. Eftir harða glímu geta þeir unnið hann í annað sinn
þegar þeir koma upp á gluggann, þá sjá þeir, að kerling er farin að mjak
eftir gólfinu. Þá segir Snati-Snati: j
„Nú er ekki annað að gera en að fara inn og reyna að vinna á henni, Þvl
hún kemst út, þá verður hún óvinnandi, því þetta er hið versta flagð, sen^(
er, og á hana bítur ekkert járn. Skal annar okkar ausa á hana sjóðandi gr
úr pottinum, en hinn skal klípa hana með glóandi járni."
Þeir fara nú inn. Þegar kerling sá Snata-Snata, talar hún til hans og s®9
„Þú ert þá komin Hringur kóngsson. Þú munt hafa séð fyrir bóndarrlin
og börnum."
Þykist Snati-Snati nú vita, að kerling muni ætla að fara að leggja a v ,
veður að henni með glóandi járnið úr eldinum, en hinn eys hvíldarlao
• c.\oo''
hana grautnum. Með þessum hætti gátu þeir um síðir banað henm- ö
■ hell'n'
brenndu þeir karlinn og kerlinguna til ösku. Eftir það könnuðu þeir 1
og fundu nóg gull og gersemar. Það dýrmætasta af þessu fluttu þau me
ðsér
fram á björgin og gengu þar frá því. Síðan hröðuðu þeir ferð sinm
heir11
til
" 'CIU ol . 0Q
kóngs með dýrgripi hans. Seint ájólanóttu gengur nú Hringur' h°llinnctr-
afhendir kóngi dýrgripi hans. Kóngur varð frá sér numinn af gleði og u
ast, hversu ágætur Hringur er í öllum íþróttum og visku, hefur hann nú F1 ^
meira við hann en áður. Fastnar hann honum nú dóttur sína, og
veislan fara fram um hátíöina. Hringur þakkar kóngi kurteislega bseð'
þetta og annað gott. Þegar hann hefur borðað og drukkið í höllinni, ge ^
hann til hvíldar í herbergi sínu. Snati-Snati segist nú ætla að biðja hann,nU.
lofa sér að liggja í sænginni í nótt, en hann skuli aftur vera í bælinu ^
Hringur segir það velkomið, og að hann eigi meira skilið af sér, en þvl n
Snati-Snati fer nú upp í sængina. Eftir stundu liðna kemur hann aftur
segir kóngssyni að fara upp í, en hann skuli muna sig um að hræra við e
oQ
oQ°
í sænginni. gri j
Nú víkur sögunni til Rauðs. Hann kemur inn í höllina og sýnir kóng1 n tj j
handlegg sinn handarlausan og segir að hann skuli sjá, hvaða mann
tengdasonur hans tilvonandi hafi til að bera og þetta hafi hann gert