Æskan - 01.07.1978, Blaðsíða 41

hantl ,
, sa svartan vegg rísa úr ánni, þar sem hann bjóst við
nni auðri.
j, e8gur þessi var svo nærri, að hann komst að honum í
þ Sundtökum og fann þá, að þetta var skipshlið.
si§ ^ ^'nn aPama^ur ias sig UPP skipshliðina og hóf
hin^'r ^or^st°kkinn> barst honum áflogagnýr að eyrum frá
lnni skipshliðinni . Hann læddist yfir þilfarið.
sk' •Un®^ var komið upp, og var þó dimmt enri, því loftið var
^rj^’ en þó var bjartara en áður. Hann sá þá, hvar tveir
i enn glímdu við konu. Ekki vissi hann, að það var sama
°g sú er verið hafði með Sveini þótt hann þættist viss
m’ aö hann ■
^n han
væri nú staddur á þilfari Kincaid.
°8 til -p.
|j -ann eyddi ekki tíma í fánýtt hugarflug. Hér var kona í
]j.. ’ °g það var næg ástæða til þess, að apamaðurinn tæki
^urn til án frekari umsvifa.
hVoJOmennirnir vissu ekki fyrri til en þung hönd þreif í öxl
Ufti^ ^C*rra' Eins og stálarmar hefðu gripið þá, voru þeir
r Jra fórnarlambi sínu.
[ ’’ Vao a þetta að þýða?“ spurði lág rödd í eyru þeirra. Þeir
itina Samt enSan tima ni andsvara, þvi við hljóm raddar-
ar hafði unga konan stokkið á fætur með lágu fagnaðarópi
arzans. „Tarzan!“ hrópaði hún.
l(o i>arnaðurinn þeytti sjómönnunum eftir þilfarinu og tók
y na ' iang sér. Kveðjurnar urðu samt stuttar.
lj. 3rJa höfðu þau þekkst, er skýin klofnuðu og tunglið
s|(' . 1 a himninum, og þau sáu tólf menn koma upp á þiljur
shei °S ^JJr óoröstokkinn. Fremstur fór Rússinn. Tunglið
la Slatt, og hann sá, að maðurinn fyrir framan hann var
tj| Urinn af Greystoke. Jafnskjótt æpti hann í fáti skipanir
sinna að skjóta á þau Tarzan. Tarzan stjakaði Jane
Ai ^ ^r*r er þau höfðu staðið hjá, og stökk á Rússann.
^ta kosti tveir menn bak við Rokoff miðuðu byssum
°S skutu á apamanninn, en þeir, sem á eftir þeim voru,
kaðaUannaÖ að gCra’ — því hræðilegur söfnuður las sig upp
pU stigann á eftir þeim.
hre^rSt*r inru fimm urrandi apar, stórir og mannlegir, með
he ar granir og hvassar tennur. Á eftir þeim var svartur
hn a°Ur °S glóði á spjót hans í tunglskininu. Og á eftir
Sh' m ^0111 enn Þa eitt dýr, og var það ægilegast. — Það var
tiiöf ’ Pardusdýrið, með glampandi tennur og glóandi,
Sk aUgU’ JuJJ ilaturs °g blóðþorsta.
náó ^tln ^'ttu d"arzan ekki, °g hann hefði á næsta augnabliki
Hj ok°ff, hefði bleyða sú ekki hörfað aftur á bak, aftur fyrir
Slfla tV°’ °g æPandi fram skipið og niður há-
ha|lti eJann- Athygli Tarzans dróst þá í svipinn að þeim, er á
aÞa re^ust, svo hann gat ekki elt Rokoff. Mugambi og
tjje nJr óörðust í kringum hann við hina hásetana. Brátt flýðu
Ak- nJrtlir 1 allar áttir, — þeir, sem gátu flúið, því kjaftar apa
*uts - • -
°g klær Shítu höfðu þegar hitt fleiri en einn.
— Og hvað hafa menn svo hugsað sér að gera
við hinn daunilla úrgang?
í fljótu bragði virðast myndirnar eins, en þó hefur
sjö atriðum verið breytt á þeirri neðri. Ef þið gefist
upp, þá er lausnin hér.
Eru þær eins ?
•uinu|9)s 9 tniæj jijcj Bo nu||Bej je ej|aui js^s pecj
‘uepis ja jeuunuo)| jn>|)|0|eujAa ‘fuuaij i ujba ej|aui
ja gecj ‘ddn jbsja |uunuuo)| 9 uupnjnjs ‘suisuueui njjajA
-jas je euujui js^s gecj ‘ejjætj |uu|ddO| j|jjA| uuunjjoyi
:jjAajq puaA uingiJje ipuejejjqja jnjaq juujpuAui |jpau y
■usnen
Fjórir komust samt undan og niður í hásetaklefann, en þar
bjuggust þeir við að geta varist. Þarna rákust þeir á Rokoff og
voru honum svo reiðir fyrir brotthlaupið, er þeir voru í hættu
staddir, að þeir skutu honum upp á þiljur, þótt hann hótaði
þeim öllu illu og grátbæði þá svo að lofa sér að vera niðri. Nú
var tækifæri til hefnda. Tarzan sá manninn korri upp úr
35