Æskan - 01.11.1981, Qupperneq 30

Það var hráslagalegan jóaldags-
morgun á Thamesárbökkum í
Lundúnum. Lítill, aldurhniginn og
blindur maður handlék óvandaða
fiðlu krókloppinn og reyndi að spila.
Það var hans lifibrauð.
Tveir menn vel til fara áttu leið
þarna fram hjá, og þeir stöldruðu við
til að viröa fyrir sér þennan aumkun-
arverða mann.
Annar þeirra, skarpholda maður og
útitekinn, klappaði vingjarnlega á
öxlina á blinda manninum og sagði á
dálítið bjagaðri ensku:
— Óheppinn í dag, ha? Enginn
gefur peninga. Slæmur dagur?
— Víst er jóladagurinn góður dag-
ur, herra, svaraði blindi maðurinn. En
veðrið er svo kalt og blessað fólkið
kærlr sig ekki um að opna hjá sér
gluggana.
— Láttu það opna, svaraði hinn
skarpholda maður sorgkenndri,
óstyrkri röddu. Spilaðu þangað til það
opnar gluggana.
— Ég vildi að ég gæti það í allra
heilagra nafni, svaraði blindi maður-
inn.
Skyndilega rétti hinn grannleiti að-
komumaður út höndina og greip fiðl-
una.
— Kannski ég ætti að spila? sagði
hann. — Kannski ég geti fengið það
til að opna gluggana?
Hann tók af sér hanskana og
sveiflaði boganum eins og hljóm-
sveitarstjóri með taktsprota, og litla
fiðlan eins og vaknaði af blundi. Hún
var sem þrungin lífi og þrótti í höndum
hans. Tónarnir dönsuðu og streymdu
fram, og það var eins og annar heimur
hefði skyndilega opnast þarna á svalri
götunni.
Gluggi var opnaður og skildingur
flaug niður á gangstéttina. Það marr-
aði í öðrum glugga, og annar skild-
ingur fauk.
Peningarnir komu nú eins og skúr
yfir gangstéttina, þar sem mennirnir
þrír stóðu. Karlar, konurog börn lágu
úti í gluggum og dyrum og hlustuðu
bergnumin. En svo hætti hann að
spila, og skildingarnir glömruðu í vasa
gamla mannsins.
— Þetta er helgidagur, sagði sá,
sem leikið hafði, farðu nú heim vinur,
og hvíldu þig, haltu daginn hátíðlegan.
— Nafn þitt, nafn þitt, hvíslaði öld-
ungurinn, þegar hann tók skjálfandi
höndum við fiðlunni.
— Þeir kalla hann Paganini, svar-
aði hinn aðkomumaðurinn. Paganini
var heimsfrægur fiðluleikari.
OBBOBB
var þá kominn morgunn. Var ætlað,
að biskup hefði haft mann við í
klukkuportinu til að hringja. Getum
var einnig leitt að því, að biskup hefði
sjálfur haldið sig á kirkjuloftinu og
fylgst gjörla með öllu því, sem fram fór
niðri í kirkjunni og inn við altarið, og
sótt svo prest, þegar tími hans var út-
runninn.
Nú lét biskup sækja dóttur sína að
Torfastöðum og var síðan slegið upp
mikilli veislu í Skálholti. Ekki löngu
síðar flytja þau alfarin að Skál-
holti frá Torfastöðum, presturinn
og biskupsdóttir. Biskup gerist nú líka
hniginn að aldri og þar kemur, að
hann leggur niður biskupstign. Verð-
ur klerkurinn frá Torfastöðum eftir-
maður hans, og þótti vel að því kom-
inn sakir mægða við biskup, skör-
ungsskapar síns og annars ágætis.
Þannig endaði fátæki förupilturinn
sem biskup í Skálholti.
— Eftir augnablik verður jólagjöf pabba líka tilbúin.
Áskríft að ÆSKUNNI mun í dag vera þau ódýrustu blaðakaup, sem völ er á.
30