Æskan - 01.01.1984, Blaðsíða 21

- Viö hvaða aldur miðið þið Stundina okkar?
„Frá þriggja ára til níræðs."
Ása og Þorsteinn sögðust ekki geta tekið allt það efni
sem þau vildu. Það er vegna þess að þau hafa ekki nema
takmarkað fé til ráðstöfunar. Ef þau hefðu frjálsar hendur
fengju þau fleiri leikara og rithöfunda til að semja og flytja
efni. Svo vantar oft lítið á að hægt sé að hjálpa börnunum
að gera efni þeirra þannig úr garði að það verði hæft til
flutnings. Þau hafa sjálf lítinn tíma til þess.
Blaðamaður spurði næst hvenær samstarf þeirra hefði
hafist.
„Það hófst í útvarpinu fyrir nokkrum árum. Þá fluttum við
þætti um bókina Bréf til Láru eftir Þórberg Þórðarson. Síðan
unnum við saman að þættinum Hrímgrund, útvarpi barn-
anna.
Ekki hjón
- En hvernig er það, eruð þið hjón?
„Nei, við erum ekki hjón,“ sögðu þau og hlógu við.
Greinilegt að þau voru ekki óvön spurningunni. „Maðurinn
minn er stundum spurður að því út í búð hvort hann ætli að
halda áfram með þættina með konunni sinni,“ sagði Ása.
- Verðurðu þess vör að margir þekkja þig?
„Já, börnin vilja gjarnan tala við mig, þegar þau sjá mig.
Ég get sagt frá einu skemmtilegu atviki sem gerðist nýlega.
há var ég á leið til Kaupmannahafnar að skoða filmur fyrir
Stundina. Þetta var klukkan fimm á sunnudegi. Þegar ég er
að koma mér fyrir í sætinu mínu í flugvélinni þá tek ég eftir
því að lítil telpa í næsta sæti fyrir aftan starir á mig. Hún var
með spurnarsvip og ég beið eftir að hún talaði við mig. Það
stóð heima. Ég var ekki fyrr sest en hún bankaði í öxlina á
mér og sagði örvæntingarfull: Ása, þú ert að verða of sein í
Stundina okkar."
Jólasveinninn í bakljós
- Getið þið sagt mér að lokum frá einhverjum skemmti-
'egum eða eftirminnilegum atvikum úr starfinu?
Þau hugsuðu sig um svolitla stund. „Við getum sagt frá
fveim,“ sögðu þau. „Það fyrra er um jólasveininn sem við
vorum með um jólin í hitteðfyrra. Hann samdi sjálfur text-
ann sinn. En þegar kom að upptöku þá klikkaði minnið og
hann fór í baklás. Hann þurfti að endurtaka allt aftur og
aftur og þetta var orðin heil martröð. Börnin kunnu orðið
texta jólasveinsins utan að. Þar kom að þolinmæði þeirra
brast og þau sögðu: „Iss, þetta er hundleiðinlegur jóla-
sveinn."
Hitt atvikið getur ekki talist skemmtilegt heldur minnis-
stætt. Það var þegar þyrlan hrapaði við sjónvarpshúsið. Þá
var hún í kvikmyndaleiðangri fyrir Stundina okkar. Verið var
3ð taka upp kynninguna. Við höfðum fyrirhugað að brot-
lenda í baðkari og koma fljúgandi inn í veðurfréttatímann en
ðrotlendingin gerðist þá í alvörunni.
Ása og Þorsteinn.
Ómar Ragnarsson sagði að þegar kvikmyndatökumenn-
irnir skriðu óslasaðir út úr þyrlunni hefðu þeir sagt: „Þetta
var Stundin okkar.“ Máltækið segir að fall sé fararheill og
síðan hefur þetta gengið áfallalaust hjá okkur.“
Við kveðjum þau Ásu og Þorstein. Hallgrímskirkjuklukk-
an slær tólf slög og minnir á að komið sé hádegi. Þau þurfa
að fara niður í Sjónvarp að ræða við upptökustjórann um
næsta þátt.
Texti: Eðvarð Ingólfsson
Myndir: Heimir Óskarsson.
Hljómsveitarstjórinn er ekki alveg viss
um að öll hljóðfærin séu komin. Getið
þið talið þau fyrir hann?
21