Æskan - 01.01.1984, Blaðsíða 4

„GAGNVEGIR"
Viðtöl unglinga
við gamalt fólk
„LÚÐAN SÖKKTI NÆRRI ÞVÍ BÁTNUM ..
Eygló Bára
Við heitum Eygló Bára Jónsdóttir 12
ára, Kvíabala 4, Drangsnesi, og Anna
Heiða Jónsdóttir 11 ára, Holtagötu 3,
Drangsnesi.
Afar okkar beggja eiga heima hérna á
Drangsnesi og þar sem við vitum að
margt hefur á daga þeirra drifið fórum
við til þeirra og báðum þá að segja okkur
frá einhverju sem gerðist þegar þeir voru
ungir. Þeim leist bara vel á tiltækið og
hér kemur viðtalið.
Anna Heiða
Eygló Bára og Anna Heiða ræða við afa sína
Fyrst segir Höskuldur Bjarnason frá. Hann er afi
Önnu Heiðu.
Sp.: Viltu ekki segja okkur frá þegar þú varst
ungur?
Höskuldur: Ég er fæddur á Klúku í Bjarnafirði 11.
maí 1911. Föður minn missti ég þegar ég var á ní-
unda árinu. Hann dó um veturinn en ég varð 9 ára
um vorið. Þá var ég látinn fara norður að Kleifum í
Kaldbaksvík til Magnúsar Magnússonar. Ég minnist
þess að ég var ákaflega þreyttur á leiðinni. Ég kom
við í Asparvík; þar var gott að koma og hvíla sig.
Svo var það einu sinni þá um vorið að kýrnar á
Kleifum fóru yfir að Kaldbak og ég var sendur yfir til
að sækja þær og mátti ég leika mér við krakkana. Ég
áttaði mig ekki á tímanum. Ég vissi þá ekkert um flóð
og fjöru og þegar ég kom til baka var fallið upp í ána.
Nú, ég keyrði kýrnar út í og fór sjálfur á eftir. Þær fóru
svo á sund og ég sá að það var ekkert annað að
gera, en að grípa í halann á einni kúnni og hún dró
mig yfir ána. Ég vöknaði auðvitað og svo er ekki
meira um það að segja.
Sp.: Geturðu sagt okkur eitthvað fleira?
Höskuldur: Ég man að um veturinn þá bjó ég á
Hamri hjá móður minni og bróður, Ella Bjarnasyni. Þá
var ég lánaður yfir að Tungugröf og var þar um sum-
arið. Húsmóðir mín, María Helgadóttir, gaf mér
tveggja krónu pening og hann á ég ennþá og ætla að
eiga hann meðan ég lifi. (Höskuldur sýnir okkur pen-
inginn).
Næst báðum við Elías S. Jónsson, afa hennar
Eyglóar Báru um viðtal.
Sp.: Geturðu sagt okkur eitthvað minnisstætt frá
því þegar þú varst lítill?
Elías: Ég heiti Elías Svavar Jónsson og er fæddur
á Brúará í Kaldrananeshreppi 23. ágúst 1916. Þegar
ég var sjö ára fluttu foreldrar mínir þaðan að Klúku í
Bjarnafirði, sama hreppi. Ég man sérstaklega eftir
einu ferðalagi sem ég get nefnt núna. Þaö var þegar
ég var 12 ára. Þá þurfti faðir minn að koma stóru
nauti frá Klúku og alla leið norður í Reykjarfjörð.
Benedikt Benjamínsson var þá póstur og pabbi
samdi við hann að hann teymdi nautið frá Klúku og
norður og ég átti að reka á eftir. Að vísu var þetta um
sumar; ég var ríðandi og það var gaman að ferðast
þetta. Tilgangurinn með að fara með bola þessa leið
var sá að það átti að bella hann, sem kallað var, við
annað naut í Reykjarfirði. Það sem kallað var bellur
var trédrumbur með járn í endanum og var það fest í
4