Æskan - 01.01.1984, Blaðsíða 39

MÁNUÐIRNIR
Tólf eru synir tímans
sem tifa framhjá mér
janúar er á undan
með árið í faðmi sér.
Febrúar á fannir
þá læðast geislar lágt
í mars þó blási oft biturt
þá birtir smátt og smátt.
I apríl sumrar aftur
þá ómar söngfugl nýr
í maí flytur fólkið
og fugl sér hreiður býr.
í júní sest ei sólin
þá brosa blóma fjöld
í júlí baggi er bundinn
og borðuð töðugjöld.
í ágúst slá menn engið
og börnin tína ber
í september fer söngfugl
og sumardýrðin þver.
í október fer skólinn
að bjóða börnum heim
í nóvember er náttdimmt
í norðurljósa geim.
Þótt desember sé
dimmur
þá dýrðleg á hann jól
með honum endar árið
og aftur hækkar sól.
Vigdís Einarsd.
Mörsugur á miðjum vetri
markar spor í gljúfrasetri
Þorri hristir fanna feldinn
fnæsir í bæ og drepur eldinn
Góa á til grimmd og blíðu
gengur í éljapilsi síðu
Einmánuður andar nepju
öslar snjó og hendir krepju
Harpa vekur von og kæti
vingjarnieg og kvik á fæti
Skerpla lífsins vöggu vaggar
vitjar hrelldra sorgir þaggar
Sólmánuður Ijóssins Ijómi
leggur til og fugla hljómi
Heyannir og Hundadagar
hlynna að gæðum fróns og lagar
Tvímánuður allan arðinn
ýtum færir heim í garðinn
Haustmánuður hreggi grætur
hljóða daga langar nætur
Gormánuður grettið tetur
gengur í hlað og leiðir vetur
Ýlir berst þá byrgist sólin
brosa stjörnur koma jólin.
Vigdís Einarsd.
Ömmudrengur sat á hnjám
ömmu sinnar og var að
hlusta á sögu. Skyndilega
reisir hann sig upp, lítur fram-
an í ömmu sína og segir: „Ég
er búinn að kenna henni
ömmu minni að gera svona“,
og um leið spennir hann
greipar. „Jæja“, sagði amma.
„Kunni hún ekki hún amma
þín að spenna greipar?“ „Hún
gerir öðruvísi“, sagði stráksi,
og sýndi ömmu, hvernig hún
lagði saman lófana, þegar
hún las með honum bænirn-
ar. „Það er jafn gott“, sagði
amma, „sumir leggja saman
lófana, Guð skilur það“. „En
39