Æskan - 01.05.1986, Blaðsíða 49

It
Texti: Jóhannes Farestveit
Myndir: Sólveig Muren
Sanden
25. Hann fór með hernaði gegn föður Flóren-
tínu og hafði mikla sigra. Ótti sótti að þeim er
halloka fór og lét boð út ganga að sá er stæði
fjendum fyrir og hrinti af höndum skyldi fá
dóttur sína og hún í heimanmund hálft ríkið.
- Ekki verður það ofraun mín, hugði
kóngsson.
27. Ekki trúði kóngur fyrr en hafði fengið
menn að líta liðið fallið. Þá vildi hann þó ekki
unna þeim að eigast. - Fyrri færð þú eigi
dóttur mína en lífgar alla aftur, sagði hann. -
Það var lítið viðvik, svaraði kóngsson.
26. Hann setti á sig hattinn og sjö mílna skó og
hafði sverðið þegar í hendi. Hann hljóp mót
hermönnum, brá brandi og felldi þá alla einni
sveiflu. Hermenn lágu sem hráviði um víðar,
grænar grundir.
28. Hann hélt flötu sverði mót föllnum og
fengu þegar lit og líf. Engu lengur gat kóngur
staðið gegn óskum unga fólksins. Brúðkaup var
haldið stórt og stolt og stóð lengi.
Sumir segja að enn sé þar dátt dansað. En
margt er nú líka sagt þótt satt sé eigi. . .
49