Æskan - 01.05.1986, Page 51

Ur skólablaðinu Pennarugl Barnaskóli Staðarhrepps V-Hún.
^kotinn Alexander Graham Bell er
uPphafsmaður símans. Hann ásetti sér
a búa til tæki sem flutt gæti talað orð
angar leiðir um rafleiðslu. Fyrsta
jóðið sem hann flutti var tif í klukku.
rið 1876 tókst honum að tala við
stoðarmann sinn sem var staddur í
næsta herbergi.
Fleiri höfðu reynt að búa til símtól
fj1 sími Bells var fyrsta nothæfa tækið.
ann bætti símann fljótlega og smátt
°J= smátt hreifst fólk af hugmyndinni.
°kkar tímum er síminn nauðsynlegt
æki í daglegu lífi.
1905
• Sunnudaginn 1. ágúst tóku Reykvík-
'n§ar eftir því að óvenjulega margir
udur komu til bæjarins og voru
^mir komnir langt að. Kvisaðist brátt
bændur væru komnir til fundar er
°ðaður hafði verið með sendi-
^unnum og bréfum af andstæðingum
þ Slmamálsins sem þá var efst á baugi.
ottj gestakoma þessi þegar miklum
^mdum sæta og bjuggust menn við
a Það mundi fyrirboði enn meiri við-
.urða. Þriðjudaginn 3. ágúst klukkan
um morguninn hófst aðalfundurinn
arubúð. Utanbæjarmenn höfðu ein-
n
ÍB
^^''^ðisrétt á fundinum. Samþykkt-
tillögur fundarins voru svohljóð-
andi:
"Bændafundurinn í Reykjavík
skorar á Alþingi mjög alvarlega
að hafna algerlega ritsímasamn-
mgi þeim er ráðherra íslands
SAGA SIMANS
(5
' c
gerði sl. haust við Stóra norræna
ritsímafélagið.
Jafnframt skorar fundurinn á
þing og stjórn að sinna tilboðum
loftskeytafélaga um loftskeyta-
samband milli íslands og útlanda
og innan lands eða fresta málinu
að öðrum kosti því að skaðlausu
og láta rjúfa þing og efna til
nýrra kosninga."
Tillögur þessar voru samþykktar
með samhljóða 230-240 atkvæðum og
voru það allt bændur utan Reykjavík-
ur sem greiddu atkvæði.
Ritsímafrumvarpið samþykkt
1905
Frumvarpið um ritsímalagningu til
íslands og símalagningu frá Austfjörð-
um til Reykjavíkur var endanlega sam-
þykkt af Alþingi 21. ágúst 1905.
Sumarið 1906 var símalína, 614 kíló-
metrar, lögð í 4 köflum leiðina
Reykjavík-Staður í Hrútafirði-Urðir í
Svarfaðardal-Grímstaðir á Fjöllum-
Seyðisfjörður. Auk þess var lögð
einkalína frá Egilsstöðum, svo og til
Vopnafjarðar. Innanbæjarsími var
lagður á Akureyri, Seyðisfirði og Eski-
firði. Starfsmenn voru að mestu norsk-
ir, rúmlega 200 manns í 14 vinnu-
flokkum.
Sæsími til Seyðisfjarðar um Hjalt-
land og Færeyjar, 534 sjómílur, var
tengdur við símstöð Seyðisfjarðar 25.
ágúst 1906 og formaður Stóra norræna
sendi fyrsta skeytið til landsins um að
lagningu væri lokið. Jóhannes Jóhann-
esson bæjarfógeti vígði símann með
skeyti til konungs sem svaraði aftur.
29. ágúst 1906 var síminn opnaður í
Reykjavík með hátíðlegri athöfn,
skeytasendingu ráðherra og konungs
en ráðherra flutti ræðu. Landsími ís-
lands var þar með stofnsettur (í Póst-
hússtræti, þar var síðar lögreglustöð)
og varð Olav Forberg landssímastjóri.
Næstu ár voru lagfærðir ýmsir ann-
markar. Fram til 1929 var nær því
hvert ár unnið að símalagningu, fjölg-
að línum, komið upp bæjasímkerfi,
aukið við landsímastöðvum. Það ár
var sími tengdur milli Víkur í Mýrdal
og Hafnar í Hornafirði og landið þar
með allt símagirt (1300 kílómetrar).
Símstöðvar urðu flestar 1939 eða 502.
Kaupstaðir og kauptún höfðu haft for-
gang en 1926—27 var iagt fyrsta sím-
notendakerfi í sveit.
VATNALIFVERURNAR OKKAR
^ -1 • September fórum við í eldri deild
v rnaskólans Upp að Hvítabjarnar-
ni og fundum 6 hornsfli, 13 brunn-
8rU kur og blóðsugu. Við settum
^H.Hklukkurnar í lítið ker en bjugg-
S1 W.stórt ker fyrir hornsflin og
Urti ^*St brunnklukka með. Svo sett-
, við blóðsuguna í stóra kerið en
Sett ^Var^ °§ befur ekki sést síðan. Við
sfli Ijós og loftsteina í kerið. Eitt
Um raPst- Það uxu þörungar á veggj-
m kersins.
Við náðum skötuormum og fjórum
vatnabobbum í vatni rétt hjá Hvíta-
bjarnarvatni. Hornsflin átu skötuorm-
ana strax en bobbarnir lifa og eta slýið
sem vex á veggjum kersins.
Við fundum vatnabobbaeggbú og
settum það í brunnklukkukerið
(brunnklukkunum slepptum við). Um
það leyti drápust bobbarnir og eitt
hornsílið varð grimmt við hin svo að
við fluttum þau.
Bobbabúin klöktust út og þrjú síli
drápust og voru þá eftir tvö. Undan-
farið hefur komið heilmikið af bobba-
búum. Slýið í stóra kerinu fór og
brunnklukkan hvarf. Einn morgun lá
stærsta hornsílið, sem var alltaf útþan-
ið, dautt á botni kersins. Við krufðum
það og út komu þrír lifandi bandorm-
ar. Nú er kerið fullt af bobbum og eitt
hornsíli eftir.
Þorgeir
51