Æskan - 01.07.1988, Blaðsíða 30

Framhaldssaga eftir Guðberg Aðalsteinsson
í 6. tbl. var sagtJrá því er reykvíski pilt-
urinn íJrystihúsinu kleip Lárus í eyrað
Jyrir að vilja ekki Jara erinda hans út í
búð - og hejnd Lárusar sem Jyllti skó
piltsins aj slori! En Nonna þótti ekki
nóg að gert og tróð mold í púströrið á
skellinöðru piltsins - með þeim tilætl-
aða árangri að hún varð ekki gangsett
í það skipti.
Strákarnir eru ákveðnir í að Jara ajt-
ur að draugaskipinu. Lárus hitti Dísu
á Jörnum vegi, sagðist vera búinn að
sjá drauginn og ætla ajtur að skipinu
um kvöldið. Dísa spurði til hvers og
Lárus svaraði:
,Ég ætla að tala við hann. Reyna að
Já hann með mér heim svo að ég geti
sýnt Hannesi aja hann og öllum hin-
um!“
- Það sem þér getur dottið í hug, sagði
Dísa og hristi höfuðið. Jæja ég verð að
þjóta. Ég er að sendast út í mjólkurbúð.
Hún veifaði Lárusi í kveðjuskyni og
tók á rás upp Sjávargötuna í áttina að
mjólkurbúðinni.
Lárus þvældist stefnulaust um þorpið
í fyrstu en tók síðan stefnuna upp heið-
ina. Þegar hann var kominn að Grænhól
beið hann um stund eftir Trygg gamla
og gekk síðan efst upp á hólinn og horfði
yfir þorpið.
Hann sá mömmu Didda þar sem hún
var í garðinum heima hjá sér við að
planta nýjum blómum meðfram grind-
verkinu. Fjöldi fugla var á sveimi yfir
frystihúsinu. Lárus fann fyrir undarlegri
tilfinningu þarna sem hann stóð uppi á
þúfu blettóttri af hvítum fuglaskít. Hon-
um fannst hann einhvernveginn svo létt-
ur, svo léttur að hann gæti næstum því
flogið. Hann sveiflaði handleggjunum
fram og aftur, reyndi að líkja eftir hreyf-
ingum fuglanna og bjóst allt eins við því
að hann tækist á loft.
Kannski ég fljúgi eins og einn hring í
kringum tunglið, hugsaði hann og brosti
í huganum.
Tryggur gamli góndi undrandi á
hann. Skyndilega fór Lárus að syngja:
- Sagt hefur það verið um Suðurnesja-
menn. . .
Tryggur tók undir sönginn með háu,
skerandi spangóli. Nokkrar kindur Utu
tortryggnar á svipinn upp úr vænni
grastuggu stutt frá hólnum.
Um kvöldið voru pylsur með kartöflu-
stöppu í matinn og Lárus fékk að háma í
sig eins margar pylsur og hann vildi.
Hannes afi svaf í sparistólnum í stofunni
með ullarteppi yfir fótunum og hraut há-
stöfum. Dóra, stóra systir, hældi Lárusi
á hvert reipi fyrir frammistöðuna gegn
kvalaranum en mamma hans sagði að
svona mætti hann ekki haga sér og lét
hann vaska upp með Stebba eftir matinn
í refsingarskyni.
Diddi og Nonni biðu óþolinmóðir á
planinu fyrir utan húsið sem söng í roki.
Nonni var í kuldaúlpu með loðkraga en
Diddi var í gulum bol með Súpermann
framan á og í stuttbuxum. Tryggur lá á
trétröppunum við dyrnar.
Lárus eyddi engum tíma til ónýtis eft-
ir að hann var laus úr uppvaskinu. Hann
klofaði yfir Trygg og stikaði stórum nið-
ur í fjöru. Nú skyldu örlög ráðast.
- Bíddu eftir okkur maður, sagði
Diddi og þeir tóku á rás á eftir honum.
Tryggur síðastur, gjóandi augunum í all-
ar áttir.
Eftir nokkurra mínútna göngu í graf-
arþögn voru þeir komnir upp að drauga-
skipinu. Æðarkolla kjagaði niður að
flæðarmálinu með unga sína í halarófu á
eftir sér.
- Sjáiði strákar. Það er einhver upp11
skipinu, sagði Diddi.
Og mikið rétt, þarna var eineygjj1
skipstjórinn þrammandi um þilfarl ’
draugalegri en allt draugalegt. Tryggul
lagðist ýlfrandi á magann. Nonni renn ,
niður rennilásnum á úlpunni sinnl
óstyrkum höndum.
- Hvað ertu með? spurði Lárus forvú
mn.
Það var einkennilegur glampi í auguin
Nonna þegar hann dró fram voldng3
skammbyssu með brúnu tréhandfang1-
- Ertu bandvitlaus? Þetta er kinda
byssan hans pabba, sagði Diddi æstnt-
Ég verð húðflettur.
Nonni rétti steinþegjandi fram han
legginn og miðaði á drauginn. Handlegg
urinn á honum skalf eins og hrísla
vindi. Tryggur laumaði sér í burtu sV°
lítið bar á.
Skothvellurinn glumdi um þorpið °%>
splundraði kyrrðinni í þúsund ®°a'
Púðurreykur liðaðist upp úr byssuhlanp
inu inn í myrkrið. ..
En nú gerðist nokkuð sem fékk þa 11
þess að endurskoða draugatrú: Eineyge
skipstjórinn stökk niður úr skipinu, m
aði eftir þanginu, spratt á fætur og hl)°P
eins og óður draugur að litla húsinu P
sem Dísa átti heima. Félagarnir hon
opinmynntir á eftir honum hverfa mu
húsið og skella hurðinni á eftir sér.
Eftir stutta stund opnuðust dyrnar
nýjan leik og fósturpabbi Dísu kom va
andi út með vasaljós.
- Hvar eruð þið glæpamennirnir >,lc ,
ar? kallaði hann æstur og stefndi
draugaskipinu.
Félagarnir litu hver á annan. Þeim
hætt að lítast á blikuna. -
- Ég held að við ættum að læðast
burtu, hvíslaði Diddi skjálfraddaður-
að
vaf