Æskan - 01.07.1988, Blaðsíða 41

þg ’iu® næ Þer’ ég næ þér og vil vera með
®g litla fólkið byggir varnargarða og
stala og grefur djúpar holur í sandinn
°g hverfur niður í þær og grefur hvert
jtnnað í sandinn og brosir og hlær og
ær 0g brosir og hrópar og kallar - en
tQra fólkið myndar það með fínu vélun-
sínum ef það flnnur þær í öllu dótinu
er svo ákaflega glatt í hjartanu og
nganum og upp í höfuðið og niður í
utlutá.
Þarna hleypur Rut á litlu fótunum sín-
ekb- - ^nn er enn orðin tveggja ára -
1 ^'rr en eftir tæpan mánuð. Hún er
nttfætt og skrefstutt og berfætt og alls-
°g ljós á hörund og hár og svo
ernmtilega skondin!
ölH ^ fiennl þykir svo gaman að horfa á
..Urnar og hlaupa frá öldunum og út í
sjomn.
®g öllum þykir svo gaman að horfa á
j^na °g alla hina krakkana sem heita
nnski Sebastian og Esmeralda og Jere-
o J°akim og Manuel og Wolfgang
§ Michael og Sigríður og eru portúgölsk
g ensk og þýsk og dönsk og íslensk.
, v° kemur Tímóteus hoppandi og
SKoPpandi.
”Tímóteus, komdu,“ hrópar einhver.
3 n J'lrnoteus hleypur og hleypur og Rut
fe tlr °g er íslensk telpa og hefur gaman
nttndum. Því að það er einmitt það
, J0 Tímóteus er - fallegur hundur en
-j3.ltlð óþekkur. Og Rut hleypur á eftir
^móteusi °g hefur álíka stutta fætur og
en bara tvo en hann fjóra og hún á
hann
erfitt með að ná honum.
»Rut,“ kallar mamma hennar og stik-
ar á eftir.
Rut heyrir ekki fyrir öldunum sem
*a: .=Flýttu þér, flýttu þér,“ - eða vill
1 heyra af því að hún vill ná Tímó-
teusi.
^g Þau fara langt og fólk snýr sér við
s brosir aftur fyrir eyru og í öllum stóra
j arnanum með barnslundinni. Rut er
til h-g Þ°lmmóð og hleypur þangað
hun nær Tímóteusi og mamma nær
uenni.
. ~ En úti á sjónum eru unglingar á
^ ndsængum og plastbátum og í hjóla-
atUm og á seglbrettum.
stó*a> hvað er nú þetta? Hví er unga
nikan lárétt í loftinu?
s-, vera láréttur er að vera eins og
-tnn þegar hann er sléttur - og þegar
er lárétt liggur það yfirleitt á bekk
a a sandinum - eða heima í rúmi.
er essi stúlka er lárétt í loftinu. En nú
tka aðeins hálf sagan sögð eins og
þegar pabbar sofna óvart út frá kvöld-
lestrinum fyrir barnið sitt eða menn
sleppa viljandi eða óviljandi hluta af því
sem átti að segja til að allt væri satt og
allt kæmi í ljós af því sem verið var að
tala um - og sumir segja að sumir stjórn-
málamenn eða allir geri stundum eða
alltaf - en það er ekki alltaf allt satt sem
sagt er um stjórnmálamenn. . .
Hér var aðeins hálf sagan sögð af því
að ég sleppti að segja að tveir strákar
héldu stúlkunni láréttri í loftinu — annar
undir ökklana og hinn undir herðarnar
og þeir sveifluðu henni og sveifluðu og
sögðu: „Einn, tveir og þrír,“ og svo
köstuðu þeir henni út í sjóinn!
Busl og skvamp og æ og ó og hæ og
hó!
Hún stendur upp og hefur hátt og pat-
ar með höndum jafnhratt og hún hreyfir
varirnar því að hún er suðræn og áköf og
æst - en hún er ekki reið í rauninni og
hún skellir sér í öldurnar og syndir í
sjónum og finnst gott að flnna svalann og
gaman að öllu og var svolítið skotin í
öðrum stráknum og er glöð að hann
skyldi henda henni en ekki annarri
stelpu og svona er stundum allt skrítið
og erfítt að skilja þegar fólk er skot-
ið. . .!
Og aftur er Rut horfin sjónum og er
ekki að vaða í sjónum og pabbi og
mamma svipast um og fleiri sem hafa
haft auga með henni af því að hún er svo
skemmtilega skondin og af því að það
„Hæ, litla alda, viltu leika, viltu „memm“, “
spyr Rut. . .
þarf að fylgjast með litlum börnum þó að
þau viti sínu viti og stundum meira en
stóra fólkið heldur.
„Rut! - Rut!“
Og það kemur lítill hattur upp úr
En Bradley og Paul frá Englandi hafa byggt stóran kastala. . .