Valsblaðið - 11.05.1961, Blaðsíða 60

58
VALSBLAÐIÐ
FRÍMANN HELGASDN:
Þ í N □ G M í N
Sáuð þið blikið í augum drengjanna,
sem horfðu á knattspyrnuleikinn? Sáuð
þið hrifninguna og tilbéiðsluna í svip
þeirra, er þeir fylgdust með hverri
hreyfingu keppendanna, hverju sparki?
Allt þetta, sem var að gerast, var þeim
dásamlegt. Keppendurnir voru h'etjur,
Fyrsti leikurinn var gegn KFUM-boldklub og tapaði Valur 4:2. Var
þar sama sagan, að skotmenn voru slakir, en leikurinn nokkuð jafn.
Síðari leikurinn í Kaupmannahöfn var við KFUM ásamt mönnum úr
HIK og Thielsen landsliðsmaður úr danska landsliðinu og félagi úr
AB, en var gestur með HIK, þegar það kom 1934. Þessum leik tapaði
Valur með 5:3 og var það mun betri leikur af Vals hálfu en sá fyrri,
og þó var mótstaðan öflugri.
Blaðadómar voru yfirleitt góðir.
Þriðji leikurinn fór fram í Hróarskeldu og var tækifærið notað
til þess að skoða hina fornfrægu dómltirkju, þar sem konungar Dan-
merkur hvíla í gröfum sínum. Er kirkjan meistaraverk.
Leiknum lauk með jafntefli 2:2. Voru þessir leikmenn miklu harð-
ari en aðrir, sem við höfðum leikið við. Var þá kappleikjunum lokið,
6 að tölu. Höfðum við þá sett 12 mörk en fengið 25.
Síðasti dagurinn í Kaupmannahöfn rann upp. Sólskin og blíða eins
og svo oft áður í för þessari. Við erum komnir um borð í „íslandið“.
á bryggjunni standa hinir dönsku vinir okkar, sem höfðu fjölmennt
mjög. Um leið og skipið líður frá bryggjunni byrja húrrahrópin. Fyrir
KFUM-Boldklub, fyrir Val, fyrir Kaupmannahöfn, fyrir Danmörku,
fyrir íslandi, og hljómurinn deyr út vegna fjarlægðarinnar. Við vorum
komnir áleiðis heim, blómum skreyttir, frá okkar dönsku KFUM-
vinkonum.
Um kl. 9 e. h. 11. júlí var lagst upp að hafnargarðinum í Reykjavík-
Þar var tekið á móti okkur af miklum mannfjölda. Opinberlega var ekki
kastað á okkur kveðju. Við sýndum framtak og bárum sjálfir áhætt-
una. En þótt Valur hafi ekki, í þetta sinn, farið neina frægðarför, má
þó fullyrða að fari flokkar utan í framtíðinni og nái ekki verri árangri
íþróttalega og menningarlega séð, en Valur gerði í ferð þessari, þá
erum við þó á réttri leið. — Vonandi verður það. —“
Hér hefur verið stiklað á stóru í frásögninni, en við hana hefur þó
verið dvalið nokkuð þar sem för þessi hafði á margan hátt mikla þýð-
ingu fyrir Val um mörg ókomin ár.
baráttan um knöttinn var hetjudáð, og
sjálfur leikurinn alvara lífsins, sem
þessir ungu áhorfendur mættu með sam-
anbitnum vörum og trega, ef illa gekk
fyrir liðinu, sem þeir „héldu með“.
Ef vel gekk, þá brutust tilfinningarn-
ar út með látlausum hrópum og eggj-
unarorðum. Hversu mikið vildu þeir
ekki gefa til þess að vera þátttakend-
ui' í því, sem var að gerast á vellinum.
vera orðnir „stórir“. Aðdáun drengj-
anna hefur fest rætur í huga þeirra. I
daglegum leikjum þeirra tekur knatt-
spyrnan mestan tímann. Þeir nefna sig
nöfnum beztu knattspyrnumannanna,
sem þeir hafa séð á vellinum. Þeir eru
þegar orðnir þátttakendur í þessum
töfrandi lífsins leik.
Árin líða, drengirnnir þroskast. Allt-
Þjóðverjaheimsókn og „spennandi“ aukaleikir.
Þetta sumar kom hingað í heimsókn þýzkt úrvalslið og lék Valur
við það einn leik en tapaði 7:0. Þótti sem nokkur staðfesting fengist á
frammistöðunni í Norðurlandaferðinni. Leikurinn var vel leikinn, þótt
Þjóðverjar hefðu mikla yfirburði. Eftir leikinn og eins í þýzkum
blöðum, kom fram það álit Þjóðverja, að Valur hefði verið „tekniskt“
bezta liðið, sem þeir höfðu leikið við hér.
í úrvalsliðinu, sem lék síðasta leikinn við Þjóðverjana, átti Valur 5
menn, þá: Hermann Hermannsson, Frímann Helgason, Jóhannes Berg-
steinsson, Guðmund Sigurðsson og Agnar Breiðfjörð. Þjóðverjarnir
unnu með aðeins 2:1. Leikur þessi var talinn sá bezti af hálfu íslenzks
liðs til þess tíma.
Þess má geta hér að til Þýzkalands fór flokkur knattspyrnumanna
úr öllum félögunum nema Val, að Hermanni Hermannssyni undan-
skildum, sem fór einnig í þá ferð. Lið þetta tapaði mjög eða tvisvar
11:0, en minna í öðrum leikjum.
Þetta varð á vissan hátt uppreisn fyrir Val, og menn fóru að gefa
því meira gaum, að ef til vill hefði frammistaðan á Norðurlöndum
ekki verið eins slæm og talið var. Þegar liðið kom heim úr Þýzkalands-