Valsblaðið - 11.05.1961, Blaðsíða 8

6
VALSBLAÐIÐ
Páll Sigurðsson.
Filippus Guðmundsson.
Björn Benediktsson.
v___________________________j
Æfingatíma, portæfingum, ferðalögum og öðru, sem með þurfti og naut
góðs samstarfs þeirra Halls og Jóhannesar en þeir þrír sátu í stjórn
félagsins næstu 3 árin.
Það merkilega var að séra Friðrik Friðriksson var ekki hvetjandi
til stofnunar félagsins, og meira að segja tregur til að gefa samþykki
sitt, sem þó fékkst, vegna þess að strákarnir hefðu gott af því að
hlaupa úti í góða veðrinu eftir kyrrstöðu eða inniveru. Annað gat
hann ekki séð við þennan leik þeirra þá. Vafalaust hefur hann ekki
komið auga á, að í þeim leik sem drengirnir sýndu í portinu í KFUM,
væri neinn tilgangur annar en hlaup og spörk, og þau út í bláinn. Síð-
ar átti hann eftir að komast að annarri niðurstöðu.
Eftir því sem bezt verður séð heitir félagið Fótboltafélag KFUM
fyrstu vikurnar og mánuðina, og minnast stofnendur þess einnig. Allt
bendir þó til að í síðari hluta júlí 1911 hafi félaginu verið gefið nafnið
Valur, því í lítilli bók eftir séra Friðrik, sem heitir ,,Úti og inni“ og
útgefin 1912 og tileinkuð er: „Yður, mínum kæru ungu vinum í báðum
fótboltafélögum KFUM, sem með siðprýði, áhuga og félagslyndi gjörð-
uð mér gleði og KFUM sóma á leikvellinum og annarstaðar, tileinka
ég þetta kver með þökk fyrir sumarið 1911, og beztu von um áfram-
haldandi samstarf. Fr. Fr.“
1 kveri þessu eru tvær ræður, önnur flutt í Lágafellskirkju við göngu-
för Fótboltafélags KFUM, sunnudaginn 16. júlí. Hin ræðan er „flutt við
vígslu fótboltasvæðis KFUM 6. ágúst 1911“, en þar talar síra Friðrik um
tvö fótboltafélög innan KFUM. Mun Hvatur, sem síðar verður vikið að,
þá hafa verið stofnaður og því nauðsynlegt að félögin hefði sitt hvort
nafnið.
Var það Filippus Guðmundsson, sem mun hafa átt tillöguna um
nafnið, sem var samþykkt af félagsmönnum, og þegar það var borið
undir séra Friðrik, sem var hátíðlega gert í húsi KFUM, gaf hann
fúslega samþykki sitt fyrir nafninu.
Fyrstu athafnir: Vallargerð.
Þegar hið unga félag yfirgaf portið hjá KFUM sem aðalathafna-
svæði ráku félagar þess sig fljótlega á að erfitt var að fá nýtt svæði.
Þeir létu þetta þó ekki aftra sér frá því að iðka íþrótt sína og leik.
Þeir héldu hópinn og leituðu uppi hvern blett í kringum Reykjavík,
sem mögulegt var að leika knattspymu á, og mundi sumum þykja
langt til æfinga nú ef fara ætti sömu leið og þeir fóru. Samgöngutækið
var oftast reiðhjól, ef þá ekki var hlaupið. Farið var uppá Kóngsmel,
suður í Fífuhvamm, á Ráðagerðismela, innundir Sundlaugar, á bakka
Rauðarár, upp að Rjúpnahæð, suður á Seltjarnames og þá stundum
haldið til daglangt ef langt var farið. En þó félagið hefði gert sér völl
á Melunum voru ferðalögin sem rauður þráður í starfi þess og félags-
lífi og munu félagarnir hafa farið um flestar helgar sumarsins eitt-
hvað í æfingaferðalag. Um ferðina í Marardal segir Guðbjörn m. a.:
„Minnisstæðust er mér þó för ein í Marardal. Nokkrir fóru á laugar-
dagskvöld og ætluðu þeir að sofa í helllisskúta í dalnum um nóttina.
Hinir skyldu leggja af stað kl. 6 á sunnudagsmorgun og hittast við
Vatnsþróna. Allir fóru á reiðhjólum. — Ég var einn af þeim, sem
ætluðu um morguninn en vaknaði heldur seint og kom ekki inn að
Vatnsþró fyrr en 20 mín. yfir 6. Þá var þar enginn maður, en á síma-
staur var nælt blað sem á stóð: „Erum famir ld. 5 mín. yfir 6.“ —
Sá sem ekki kom á réttum tíma, varð annað hvort að verða eftir eða
fara einn.“ Auðvitað lét Guðbjörn ekkert aftra sér, en talar um að