Valsblaðið - 11.05.1961, Blaðsíða 67

VALSBLAÐIÐ
65
ÞriSji flokkur 1937. ------- Aftari röíS: Murdo Mc
Dougall, Olafur Olafsson, Haukur FriíSriksson, Arni
Kjartansson, Jón Jönsson, HöríSur Þorgilsson, Ólaf-
ur Jakobsson, GutSbrandur Jakobsson, Halldór
Sveinsson. Fremri röÖ: Albert GuÖmundsson, Ing-
ólfur Steinsson og Agnar Sturluson (latinn).
þá á það bent að fá lög g’óðra félaga erlendis frá til athugunar í því sam-
bandi.
Það voru líka uppi þær skoðanir, að félagið ætti ekki að hafa nein
lög, félags- og réttlætistilfinningin ætti að vera svo rík, að þeirra
væri ekki þörf. Það varð þó úr, að saminn var lagabálkur, og var það
helzt nýmæla í félagsmálum að kosinn er sérstakur „unglingaleiðtogi“.
Kveðið er á um skyldur og réttindi félagsmanna, verkaskipting stjórn-
ar o. fl.
Til auka-aðalfundarins var svo boðað 14. marz 1938. Voru lögin
samþykkt.
Á fundi þessum var og samþykkt tillaga um að kjósa nefnd, til þess
að velja kappliðin í meistaraflokki, og varð fyrsti formaður hennai’
Sigurður Ólafsson. Áður hafði stjórnin valið liðin, og var þetta heppi-
leg skipan.
Á framhalds-aðalfundinum sagði stjórnin, sem kosin var um haust-
ið, af sér störfum og kosin var ný stjórn.
1 hið nýja starf „Unglingaleiðtogans“ var kjörinn Grímar Jónsson.
Hafði hann sýnt það á undanförnum árum að unglingamálunum var
Leikur ársins 1938: Jafntefli viíS ÞjóíSverja. LiíSiS frá hœgri: Hermann Her-
mannsson, Magnús Bergsteinsson, /EUert Sölvason, Murdo, Jóhannes Bergsteins-
son, Egill Kristbjörnsson, Frímann Helgason, Helgi Schiöth, Hrólfur Benedikts-
son, Grímar Jónsson og Gísli Kœrnested (látinn).
á honum og segir: ,,Mér líkar vel við
þig; haltu áfram á þessari braut“. Hann
(dómarinn) vissi ekki þá, hvað piltur-
inn hét, en nú þekkja allir reykvískir
knattspyrnuunnendur hann.
Nokkrum árum eftir þetta atvik, eru
þessir sömu menn að tala saman um
ýmislegt, og berst þá í tal, meðal ann-
ars, hvað hafi orðið aðallega þess vald-
andi, að þeir byrjuðu og héldu áfram
knattspyrnu. Þá sagði hinn ungi mót-
herji, að ekkert hafi örfað hann eins
mikið til að halda áfram, eins og fram-
angreint atvik; því honum fannst svo
mikið til þess, að maður úr öðru fé-
lagi skyldi koma svona vinalega og
uppörvandi fram við sig, óþekktan, lít-
inn strák. Hann segist hafa verið sæll
í hjarta sínu á þeirri stundu.
Eg gæti komið með fjölda dæmi svip-
uð þessum, til að sýna hvers virði það
er fyrir hina eldri, að gæta framkomu
sinnar gagnvart ungum félögum sínum,
og ég er sannfærður um, að eftir því
sem ungu félagarnir mæta meiri skiln-
ingi og leiðbeiningum hinna eldi'i, vei'ða
þeir betri, prúðari og félagslega heil-
brigðari en ella.
Nú gæti ýmsir haldið, að það sé eitt-
hvert voða lif, að vera í Val. En svo
er ekki, heldur eru þetta atvik, sem
koma fyrir meira og minna í öllum fé-
lögum, en fáir taka eftir, þótt ég telji,
að sérhvert félagslíf verði eftir því,
hvernig þessi mörgu smáatvik móta
ungu félagana, þar til þeir verða sjálf-
ir virkir og dugandi menn.
Að endingu beini ég þeirri spurn-
ingu til ykkar, kæru eldri félagar, hvoi-t