Valsblaðið - 11.05.1961, Blaðsíða 36

34
VALSBLAÐIÐ
kallað, og þegar mér tókst aíS leika meíS
boltann fram og aftur fram hjá strák-
unum leyndi sér ekki ánœgja áhorfenda,
þó æfing væri, og var þá oft hrópafc
húrra o. s. frv. - ÞaS verkatSi auíSvit-
aíS á mig, sem helt væri bensíni í eld,
og tók ég nú upp á einu bragtSi, sem
dugatSi lengi vel. Eg fékk strákana oft
til aíS detta, án þess þó aíS mér væri
um kent, en þa?S meí þeim hætti, a?S
ég lét mótspilarana (ég spilatSi center)
sparka í skósólann í stað boltans, þann-
ig aíS í hví aíS mótspilarinn sparkaSSi,
setti ég fótinn fram fyrir. Fyrir þetta
bragíS fékk ég þau laun, að ég fékk iðu-
lega sparkitS í öklann í stað sólans, og
endaði þaíS meíS því, a?S ég vartS a?S lok-
um að láta meitla skemmdina úr ökla-
hnútunni, og þar meíS búinn a?S vera
sem knattspyrnumaÖur.
Eg hefi enn ekki séíS nokkurn mann
hlaupa eins og Jóhannes gerÖi. Því viíS
sem vorum latir, en þáðum boltann
færðan til okkar, blátt áfram siguðum
Jóhannesi á alla og um allt, enda var
hann kallatSur ,,sá þindarlausi“, en
heldur þótti hann linur, þegar hann
átti að skjóta á mark, enda gat enginn
ætlast til þess, þar sem hann var eins
og hugur manns um allan völlinn.
Ég má til a$ minnast lítitS eitt á
Nikulás, því hann var sá maíSur, sem
kom öllum í gott skap með spila-
mennsku. Hann var heldur lágur vexti
en sver. Þrátt fyrr það hljóp hann ó-
trúlega hratt, og stundum of hratt. Kom
þa?S ekki ósjaldan fyrir, aíS hann hljóp
fram yfir boltann (sem kom þá á móti
honum) og sparkaÖi út f loftiíS. Þa?S
kom líka fyrir a?S hann settist á boltann
og sat bá á honum þar til samherjar
komu honum til hjálpar, og gátu marg-
ir ekki hreyft sig fyrir hlátri, því þetta
leit öðruvísi út en hægt er a?S lýsa meíS
oríSum. Þegar hann náíSi boltanum, þá
sparaði hann ekki fæturna, en ekki var
hægt atS festa augu á boltanum, því
hann hljóp fram meS hann svo einkenni-
lega, og var ekki aS sjá annaS en hann
þvœldi honum einhvernveginn á milli
fótanna, eSa fyrir aftan sig. — Lási,
eins og viíS köIIuSum hann, var ómet-
anlega skemmtilegur og 'drengur góöur.
A8 endingu skal ég segja frá þeirri
gerðar um að lyfta félaginu til enn aukins gengis, vegs og virðingar
á íþróttasviðinu.
Á aðalfundinum, sem haldinn var í apríllok þetta ár, lýsti Jón Sig-
urðsson því yfir fyrir hönd stjórnarinnar að hún ætlaði að biðjast
undan endurkosningu og óskaði eftir að aðrir tækju nú við stjórnar-
taumunum. Stakk síðan uppá ýmsum í formannsstöðuna, en allir skor-
uðust undan að takast þann vanda á hendur. Lýsti Björn Blöndal því
þá yfir fyrir hönd fundarmanna, að það væri eindreginn vilji þeirra,
að Jón yrði áfram formaður og að Axel Gunnarsson kæmi einnig í
stjómina að nýju. Fór kosningin síðan fram og urðu úrslit þau að Jón
var endurkjörinn formaður í einu hljóði og aðrir í stjórn með honum,
en þeir voru: Axel Gunnarsson, Ólafur Sigurðsson, Halldór Árnason
og Pétur Kristinsson. Eindregin ósk og vilji fundarins hafði sigrað.
Forystukempur endurreisnarinnar, Axel Gunnarsson og Jón Sigurðs-
son, þeir mennirnir, sem af mestum dugnað, árvekni og framsýni, hafði
tekizt að hefja Val að nýju til vegs og gengis, er nær öll von virtist
úti um framtíð félagsins og annað vart blasa við en algjör uppgjöf,
þar sem leifar flýjandi hersveita þess leituðu á náðir mótherjanna,
höfðu tekið sameiginlega við stjórnartaumunum að nýju. Þrátt fyrir
marga sigra „á vellinum“ og mikið félagslegt starf á þessu ári, er kosn-
ing og þátttaka þessara tveggja manna í stjórn félagsins að nýju,
einn merkasti viðburður þessa árs innan Vals. Þeir sitja síðan næstu
þrjú ár í stjórninni og undir þeirra forystu nær félagið því langþráða
marki að vinna íslandsmótið á því merka ári 1930, svo sem nánar er að
vikið hér á eftir. Ennfremur er utanförin 1931, sem einnig er nánar
skýrt frá í næsta kafla. Árið 1931 hverfa þessir mikilhæfu starfsmenn
svo úr stjórn félagsins, báðir í senn, og draga sig að miklu leyti út úr
sLörfum fyrir félagið. Auknar annir við nám og starf, en Jón las læknis-
fræði og Axel rak umfangsmikla verzlun, leyfði vart frekari starfs-
fómir en orðið var. Þess vegna drógu þeir sig út úr störfunum, enda
töldu þeir líka nauðsynlegt að hinir yngri fengju sitt tækifæri til að
Annar flokkur 1929. Sigurvegarar í vormóti. — Aftari röÖ: Jón Eiríkssor*, Björn
SiguÖsson, Þórarinn Andrésson, Jóhannes Bergsteinsson, Axel Jónsson (látinn),
Kristjón Isaksson, Bjarni GuÖbjörnsson, Skúli Jóhannsson. Sitjandi: Erlendur Jóns-
son, Jón Kristbjörnsson (látinn) og Sveinn Zoéga.