Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1902, Síða 50

Veöramóti í Sköröum í Skagafiröi, Siguröur Jakobsson
úr Dalasýslu, Jón Jónasson frá Nýjabæ í Hólasókn í
Eyjafirði, Sigurbjörn Hansarson frá Jarlstaðaseli í
Báröardal.
II. PARK-BYGÐ HEFST.
í júnímánuði um sumarið var farin ný landkönn-
unarferö í beina átt norður frá Bótólfi Ólsen, norska,
og alla leiö noröur undir landamæri Kanada og Banda-
ríkja. Voru í ferö þeirri Jón Bergmann, Sigurjón
Sveinsson, sá er kom sunnan frá Wisconsin meö þeim
þorlákssonum, Bótólfur norski og fleiri. Aö kvöldi
dags voru þeir komnir aö mýri einni mikilli og grös-
ugri. Uröu þeir þar varir \iö mesta ógrynni af Indí-
ánum í grendinni. Um leiö og Indíánar uröu varir
viö ferð hinna hvítu manna, stukku þeir til hesta sinna
og héldu af staö eins og til móts viö þá. Fór þá land-
könnunarmönnunum ekki aö verða um sel, og þóttust
vita, að Indíánarnir ætluöu sér að umkringja þá og, ef
til vildi, vinna þeim eitthvertmein. Mintust þeir þess,
aö ekki alls fyrir löngu höfðu Indíánar myrt tvo hvíta
menn suöur á sléttum fyrir engar sakir. Bótólfur
norski mun hafa ráöiö fyrir förinni, því hann var búinn
aö ala mestan aldur sinn í landinu og haföi meðal
annars veriö í her Norðurríkjanna í þrælastríöinu; stóö
honum samt engu minni stuggur af Indíánunum, en
þeim Islendingunum, er í færri stórráöum höföu ver-
ið. Mælti nú Bótólfur svo fyrir, aö þeir félagar skyldu
halda beinni stefnu eftir sem áöur og ekkert látast fara
úr leiö fyrir Indíánum; annars mundu þeir álíta, aö
veriö væri aö flýja fyrir þeim. Héldu hvorirtveggja
leiöar sinnar, en þó svo, aö þeir stefndu nokkuö til
hliöar hvorir viö aöra. En þaö voru íslendingarnir
hræddir um, að gjört mundi af ásettu ráöi, til þess
Indíánarnir gætu alt í einu slegið hring um þá. Hóp-
ur landkönnunarmanna var fótgangandi; samt höföu
þeir hinn ótrauða reiöskjóta síra Páls meö sér, Úlfar,
til að hvíla sig á til skiftis. þegar þeir voru komnir