Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1902, Síða 111

91
barninu, enda lækningin Jieim mun vissari, sem fyrr varð byrjað
að gefa álúnsblönduna. Átta ára gamall drengur hafði haft hósta
í þrjár vikur, er þá snerist upp í kíghósta. Álúnsblandan bætti
honum á 2 vikum. Sex ára gömul stúlka hafði 20 til 25 kíghósta-
kviður á dag, þegar henni var gefin blandan, og hún læknaði hana
á 10 dögum. Blandan var gerð úr 10 ,,grains“ af álúni ■ í einni
t'insu af vatni, og saman við blönduna, til helminga, setti hann
,,Orange Syrup“. Af þessari blöndu gaf hann svo börnum eina
teskeið í senn fjórum sinnum á dag.Jafnvel þegar hóstinn var kom-
inn á hæsta stig virtist blandan óneitanlega draga úr honum, eftir
að hætt var við öll önnur meðöl.—Faimers Advocaie,
SALISBURY Á ÞINGI.
Salisbury lávarður—hinn frægi enski stjórnmálagarpur—er einn
af þeim sárfáu þingmönnum á þingi Breta, sem aldrei ritar sér til
minnis eitt einasta orð af umræðuefninu, hversu flókið sem það mál-
efni kann að vera. Hann situr bara rólegur og hlustar,—svo rólegur
og kyrlátur,að það er að orðtaki haft, að sá sé eins og Salisbury.sem er
rólegastur. Og þó segja þeir sem Salisbury eru kunnugir, að vanda-
laust sé að sjá hvenær og hvenær ekki, að hann ætlar að svara ræðu
andstæðings síns. Gamall og reyndur fregnriti á þingi segir, að Salis-
bury hafi ýmsa smákæki, sem komi í ljós, þegar hann hugsi sér að
svara. Einn þessi kækur segir fregnritinn sé mjög einkennilegur,
enda óbrigðult, að þegar hann beitir honum ætlar hann sér orðið þeg-
ar náunginn þagnar, sem þá er að þenja sig. Kækurinn er þessi :
Hann heldur fótunum þannig, að tærnar aðeins nema við gólfið ogsvo
spyrnir hann ýmist í, eða gefur eftir, með tánum, en við það lyftast
fótleggirnir upp að hnjám og síga svo niður á víxl. Þetta lætur karl
ganga, frá því honum dettur í hug að svara, þangað tilandvígismaður-
inn hefir lokið ræðunni.
ÖNNUR TIL.
þegar Abraham Lincoln var að sækja um senators-stöðu í Illi-
nois-ríkinu árið 1858, flutti hann einusinni ræðu í smábæ einum,
sem Bushville heitir. Meðal áheyrendanna var ung stúlka, sem
stundum reit fréttir fyrir fréttablað í nágranna þorpi. í næstu út-
gáfu flutti blaðið langt mál um þennan fund, og sagði fregnritinn
þar meðal annars: ,,Mér hafði verið sagt að Mr. Lincoln væri svro
yfirgengilega ófríður maður, að eg bjóst við áð sjá ófríðasta mann-
inn í Illinois. I þess stað sá eg þar mann. sem tók svo margvís-
legum svipbreytingum þegar hann ffutti ræðuna, að eg álít hann
—hvaða helst álir sem aðrir hafa — einn þann fallegasta mann sem
eg hef nokkurn tímaséð".
Einhver vinur Lincolns sendi honum blaðið með grein þessari
í. Hann ‘las hana, færði svo konunni sinni blaðið og sagði, um
leið og bros færðist yfir svipmikla, hrukkótta andlitið: ,,þang-
að til nú hef eg alt af ímyndað mér, María mín, að þú værir eina
konan á jarðríki sem álitir mig fallegan mann, og eg hef enda
stundum verið í dálitlum vafa um, að það væri nú virkilega álit
þitt. En nú get eg ekki betur séð.en að hér sé funflin önnur til“,