Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1902, Side 79

59
kostuöu um þessar mundir 400 dollara, en tveir múlar
500 dollara. Uröu menn þá að gefa lönd sín í veö.
Gætu menn ekki staðið í skilum með vexti og afborg-
anir á réttum tímum, voru jarðirnar oft af mönnum
teknar. Urðu menn þá annaðhvort að flæmast burt í
fjarlægar óbygðir, eða vera jarðnæðislausir, og var
hvorttveggja ilt. Kom þetta fyrir um æði-marga.
Kvað svo ramt að þessu, að um tíma héldu menn, að
Víkurbygðin mundi eyðast af þessum ófögnuði, því
þar höfðu menn mest látið glæpast á prangaraskap
þessum. Einn bóndinn þar misti ágæta jörð fyrir að
hafa keypt lítinn hest (pony) og lélegan, sem til lítils
var hægt að nota annars en reiðar. Samt fór þetta
ekki eins illa og á horfðist. Með heljarátaki reyndu
menn að hrista af sér skuldahlekkina og ,,losast við
Thóroddsen. “ Tókst það svo, að nú fyrir löngu er
öll sú hætta, er nýlendunni var búin af viðskiftunum
við hann, gengin um garð. En enginn þarf að láta
sig furða, þótt það gengi ekki alveg stríðlaust af fyrir
bláfátækum mönnum, er allslausir komu á jarðir sínar,
að eignast öll þau vinnudýr og áhöld, er hér þarf til
að reka búskapinn með. það er miklu meiri furða,
hve vel fjöldanum heflr tekist það. Ekki er Haraldur
þessi þórisson lakari maður við að skifta en svo marg-
ur annar. En svo varð hann illa þokkaður fyrir brall
sitt, að hann lagði algjörlega komur sínar og kaupskap
niður og lætur nú Islendinga naumast sjá sig.
Fyrsta sumarið, er hann kom (1880), gengu þeir
síra Páll og hann upp á Pembina-hæðirnar eða ,,fjöll-
in“, sem kölluð eru. Komu þeir upp á hnjúk einn
beint vestur af Vík og kölluðu hann þórshnjúk eða
Mount Thor á ensku og þóttust báðir hafa nefnt hnjúk-
inn eftir feðrum sínum.—Sunnar á hæðunum, vestur
af Eyford, er annar hnjúkur. Var hann nefndur Óð-
inssæti. þar var skáldinu síra Matthíasi Jochumssyni
haldið fjölment samkvæmi, þegar hann kom hér vest-
ur að heimsækja landa sína sumarið 1893.