Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Qupperneq 86

56
ÓLAFUK s. thorgeirsson:
þessum nýfædda kirkjuleg'a félag"sskap verða, spyrja menn
nú. Það var efni ræðunnar.
,,Hvar stendur þjóðflokkur vor hér í landinu í and-
legu tilliti að einum mannsaldri liönum? Ef heill hópur
manna af vorri þjóS veröur þá orðinn guðlaus, ef íslend-
ingar hundruðum eða jafnvel þúsundum saman verða þá
staddir hér sundurtættir, í andlegri og líkamlegri dreifing,
eftir að lýður sá, sem nú er fullorðinn, erhniginn til mold-
ar, kristindómslausir, trúarlausir, guðlausir, endurlausn-
aralausir í heiminum, í hinu jarðneska útlegðarlandi, til
hvers hefði þá verið fyrir almenning að hafa flutt heiman
af íslandi? Væri þá ekki betra, að allir hefðu setið kyrrir
í hinni örðugu baráttu við harðindin og við hið ófullkomna
atvinnu- stjórnar- og kirkjulega frelsi heima og aldrei
litið þetta auðuga frelsis og framfaraland?
,,Vér vitum, að þessi nýmyndaði kirkjufélagsskapur
vor hlýtur að mæta óteljandi mótspyrnum: Fátækt al-
mennings, fámennið í söfnuðum vorum, fámenni þjóðar
vorrar yfir höfuð, sundurlyndisandinn og flokkadráttartil-
hneigingin, heimskan og hleypidómarnir, sjálfræðisandinn
og sérgæðingsskapurinn, en um fram alt skortur á áhuga
um sín sáluhjálparmál, eru sker, senr frjálsri og nýmynd-
aðri kirkju hlýtur að verða mjög hætt við að stranda á.
Utanaðkomandi hættur eru margar og miklar, en hættur
þær, sem upp munu koma í voru eigin skauti, eru enn þá
fleiri.
En ef kirkjufélag vort, sem líklega er minst allra
kirkjufélaga, sem enn hafa stofnuð verið í þessu landi, eða
jafnvel í heiminum, vill feta í fótspor Jóhannesar skírara,
þá vitum vér, að þó það vissulega verði lítið í heimsins
augum, þá getur það orðið mikið i guðs augum, og að
drottinn muni halda yfir því hendi sinni,og þá er oss nóg. “
Þessir smákaflar úr ræðunni, þó sundurlausir séu,