Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 106
ÓLAFUR s. thörgeirssön:
mentunar alls engrar notið, en að eins fengið tilsögn í
lestri og skrift eins og námfúsir ungling'ar gátu öðlast á
íslandi fyrir 30 árum síðan. En hann hefir víst haft löng-
un miklu meiri en alment gjörist til að afla sér þekkingar,
því hann lærði snemma að skrifa ágæta rithönd og var
mjög sólginn í lestur góðra bóka. Þegar hingað kom til
landsins, mun hann flestum jafnöldrum sínum betur hafa
notað tímann til að komast vel niður í málinu og afla sér
allrar þeirrar þekkingar í hérlendum efnum, er hann fram-
ast mátti. Hann vann um tíma hjá mönnum nokkurum
innlendum niður hjá Selkirk, sem fengust við leirkera-
smíð. Þeir voru menn prýðilega mentaðir og hjá þeim
átti Eggert athvarf, hvenær sem hann vildi eftir að hann
hætti að vinna hjá þeim. Þessir menn veittu honum til-
sögn í ýmsum fróðleik og hjá þeim fekk hann betri
þekkingargrundvöll í ensku máli, en hann annars hefði
átt kost.
Þegar það nú atvikaðist svo, að hann fór að eiga við
ritstörf í sambandi við íslenzkt blað, drengur að eins tvít-
ugur, var það öldungis ekki vegna þess, að hann áliti sig
til þess færan, heldur lét hann að eins tilleiðast afþvíekki
var á öðrum völ. Hann vissi, að Helgi Jónsson hafði ráð-
ist í blaðfyrirtæki sitt af góðum vilja, en veikum mætti,
og hefir því álitið vel gjört að hjálpa honum það sem hann
mátti, úr því út í það var komið. Eitt er víst og það er,
að hann leitaðist við að leysa ætlunarverk sitt eins vel af
hendi og hann framast mátti, enda mundi fáum jafnöldr-
um hans það betur farist, þeint er ekki stóðu honum bet-
ur að vígi. Við æfinguna fór honum fram, svo að smám-
saman tókst honum fyrir eftirtekt og aðgætni að rita
gallalítið mál. Hvort heldur það voru fréttagreinir eða
annað, sem hann ritaði, var vandvirkni þar ávalt auðsæ og
samvizkusemi. í fréttavali sýndi hann smekkvísi rneiri