Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Side 115

ALMANAK 1906.
85
uður kirkjufélagsins. Á undan kirkjuþingi því, er haldið
var þetta sumar, taldist svo til, að í honum væri hátt á
6. hundrað sálna. Mikið meira en helmingur allra Is-
lendinga í bænum var samt enn fyrir utan hann. Fyrir
flestum þeirra mun það ekki hafa verið fyrir neina eigin-
lega andlega mótspyrnu við söfnuðinn eða kirkjuna, held-
ur mest fyrir þá sök, að fjöldamargir bjuggust ekki við
að bafa framtíðarheimili sitt í bænum. Sumir báru líka
við fátækt og kinnokuðu sér við að ganga í söfnuðinn með-
an þeir kendu sig ekki menn til að styrkja hann með fjár-
framlögum svo að um munaði. Er það misskilningur,
sem lengi hefir viljað loða við.
'Eins og sýnt hefir verið hér að framan, var nokkur
kirkjuleg starfsemi með íslendingum í Winnipeg nokkurn
veginn jafn-gömul landnáminu við Winnpeg-vatn. En
þangað hófst flutningur íslenzks fólks austan frá Ontario
þegar 1875. Þeir sírajón Bjarnason og síra Páll Þorláks-
son heimsóttu íslendinga í Winnipeg öðru hvoru, prédik-
uðu guðs orð fyrir þeim og unnu nauðsynleg prestsverk.
Meðan síra Haldór Briem dvaldi í Nýja Islandi, prédikaði
hann stöku sinnum í Winnipeg, en það var einungis eitt
ár. Eftir að hann hafði verið eitt ár prestur suður í
Minnesota, í bygðunum íslenzku þar, veitti hann ís-
lendingum í Winnipeg prestsþjónustu í þrjá manuði, en
að þeim liðnum fór hann heim til íslands. Áður hann
kom til Winnipeg í það skifti, var nokkur hópur íslend-
inga genginn í söfnuð. En sá söfnuður hafði úr því eng-
an prest, þangað til síra Jón Bjarnason kom frá íslandi
sumarið 1884. Þá voru hér um’bil 100 sálir í söfnuðin-
um. Ekkert húsnæði hafði söfnuðurinn annað en sam-
komuhús Framfarafélagsins, sem nú hafði enn breytt
nafni og kallaðist íslendingafélag. Sunnudagsskóli
Winnipeg-safnaðar byrjaði sunnudáginn 7. sept. 1884 og
9