Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1907, Qupperneq 63

AI.MANAK I907.
35
rækt við og eytt fé og kröftum fyrir, hætti störfum 1890.
Hafði það þá staðið leng’ur en nokkurt félag annað, er
líka sýslu hafði rekið við vatnið, en liefði þá orðið að auka
stofnfé að miklum mun, ef það hefði viljað halda lengur
áfram.
Næstu ár á eftir (1890—'93) fekst hann við landsölu,
lífsábyrgð og ýmislegt annað. Vorið 1893 tókst liann
ferð áhendur til íslands fyrir Manitóbastjórn til að sjá um
fólksflutninga það ár frá íslandi. Umboðsmenn stjórn-
anna Baldvin L. Baldvinsson og Sigurður Christopher-
son, og umboðsmaður gufuskipafélags eins, Sveinn Brynj-
ólfsson, höfðu tilkynt, að fólk, óvenjulega margt, væri
væntanlegt frá íslandi þetta sumar. Nú fer Sigtryggur
Jónasson heimleiðis í umboði Manitobastjórnar og með
ötulli forgöngu sinni kemur hann til leiðar beinum flutn-
ingi frá Seyöisfirði til Quebee. Aldrei iiefir jafn-fljót ferð
gjör verið frá íslandi til Kanada, því skipið var ekki nema
6 daga á leiðinni. Myndi ekki öllum hafa tekist að koma
þessu til leiðar, því torvelt mjög er að fá ensk fólksflutn-
inga-gufuskip að fara til Islands, þar sem hafnir eru ó-
kunnar, enda nær vátrygging skipa ekki þangað.
En þessi ferð hans heim varð all-merk af fleiri ástæð-
um. Hann var sjálfur að hugsa urn varanlegar samgöngu-
umbætur bæði milli íslands og annarra landa og á íslandi
sjálfu. Árið eftir (1904) fór hann aftur til íslands í út-
flutnings-erindum. Var þá að hans tilstilli lagt fyrir al-
þingi eitt djarfmannlegasta frumvarp, er lagt hefir verið
fyrir nokkurt alþingi. Hafði hann á Englandi talað við
ýmsa merka menn um samgöngumál íslands og lagt ráð
saman um stórkostlegar nmbætur. Einkum hafði maður
einn í Liverpool á Englandi lagt hug allmikinn á mál
þetta. Hét hann David JVilson, og var umsjónarmaður
fólksflutninga gufuskipafélags eins þar. Ilafði hann um-