Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1907, Síða 84

ÓLAFUR S. THORGEIRSSON :
56
„Ekki veit eg þaö,“ sagöi eg, „en eg hygg, aS þaS
hafi alt veriS satt, sem eg sagSi.“
„En maSurinn, sem talaSi viS þig, var hann Palmeró
—skæSasti refurinn, sem til er í allri Ríó,“ sagSi Antoníó.
ViS fórum nú aftur út á Larangeiras-veginn og
hélduni eftir honum, þangaS til hann endaSi viS rætuil
Corcóvadó-fjallsins; þar stigum viS af baki, gengum upp
í hlíSina og teymdum hestana. NeSarlega i fjallinu stóS
steinhús, mikiS og einkennilegt, og var stór pálmaviSar-
lundur umhverfis þaS. NokkuS neSar í hlíSinni var all-
mikiS byrgi; þa,r voru nokkurir hestar inni, en eniginn
maSur sást þar.
„Hér skaltu bíSa mín meS hestana," sagSi Antoníó,
þegar viS komum aS byrginu; „en eg kem aS likindum
aftur innan tveggja klukkutíma. Ef einhver kenmr og
fer aS tala viS þig, þá segSu þa'S, sem þér dettur i hug,
en mundu aS nefna mig ekki á nafn.“
Antoníó gelck svo í áttina til hússins, en eg var eftir
hjá hestunum.
Á milli hússins og byrgisms voru á aS gizka um
tvö hundruS faSmar; á, miSri leiS stóS dálítiS úthýsi úr
steini, og voru dyr á þeim stafninum, sem aS byrginu
vissi. Antonió gækk rakleiSis aS þessu litla húsi, og
fór þar inn, og lét lmrSina aftur á eftir sér. Ekkert
Ijós var aS sjá þar; en í nokkurum af loftsgluggum aSal-
liússins sáust 1 jós, og lagSi birtuna út í pálmaviSar-
lundinn. Eg sá, aS tveir mfenn voru á reiki inni á milli
trjánna fyrir framan húsiS; þeir voru aS sjá í síSum
hempum, og báru sig til líkt og hermenn á verSi. Eni
þó úti væri sérlega kvrrt og þögult, þá barst samt ekk-
ert hljóS frá húsinu mér til eyrna.
Eg beiS viS byrgiS og hafSi alt af augun á dyrun-
um á litla húsinu, en þær opnuSust ekki. Svo HSu tveir
ldukkutímar og ekkert sá?t til húsbónda míns, og eng-
inn kom aS byrginu. Þ'egar þrír klukkutímar voru