Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1907, Blaðsíða 90
Ó2
Ól.AFUR S. THORGEIRSSON :
„Það, sem eg- vil viö þig- tala, frú mín,“ sagði eg og
lineigði mig, „vildi eg að sem' fæstir heyröu.“
„Þú getur ekki talað við mig, nema í viðurvist ann-
ara,“ sagði frú Silva þóttalega; „hann herra Cajó
þarna er vinur minn, svo þér er alveg óhætt að bera upp
erindi þitt, þó hann sé viðstaddur.“
En eg var nú fastráðinn í því, að láta ekkii mann
þenna lieyra það, sem eg haföi hugsað mér að tala við
frúna. Eg tók því upp hjá mér vasabók rnína og hlý-
ant og skrifaði í mesta flýti þjessi orð:
„Þekkir þú Antoníó Ríbeiró?“
Eg rétti svo frúnni vasabókina; hún las þflð, sem eg
háfði skriifaS og varð um leið náföl í framan.
, Hvað ketmir það þér viö?“ sagði hún og rétti mér
aftur vasábókina.
Eg íkrifaði nú aftur í vasabókina: ,,Hann er liús-
bóndi minn.“
„Nú skil eg,“ sagði frú Silva, og það var eins og
það létti af henni þungri byrði. „Já., jiessi maður þarf
vissulega að tala við mig svo aðrir heyri iekki,“ sagði
hún og h.neigði sig f}-rir manninum, sem luin kallaði
Cajó.
Herra Cajó Imeigði sig líka, brosti kuldalega og fór
ofan stHann; en frú Silva vísaði mér inn í herbergið,
sem húii hafði komið úr, og lokaði hurðinni á eftir sér
með lykli. Úr þessu herbergi, sem var alil-'stórt, geng-
tun við yfir í annað, sem var minna en skrautlegra. Þar
sat Antonió í mjúkum hægindastól og reykti vindil í
mestu makindum. Hann var að sjá fölur og þreytuleg-
ur; og eg tók eftir því, að hann var bólginn um úlflið-
ma og rispaður á annari kinninni.
, Þarna kemur þá Islendingurinn minn!“ sagöi A.n-
toníó, þleear hann sá mig ganiga inn í lierbergið; „eg
vissi, að þú mundir fara að leita að mér.“
„T-Jerra R:beiró,“ sagði frú Silva, „þú hefir ekki að
eins stofnað þér og þjóninum þínum í mikla liættu,