Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Side 37

ALMANAK 1917
31
og fésæll, en aldrei nirfill. Hann safnar eigi auð-
legð til þess að hrúga saman aurum, heldur til þess
að afla sér áhrifa á gang hlutanna. Oft og einatt
ber þessi hagsýni aðra kosti ofurliði og verður ein-
valda. Hún gægist þá gegn um lotningu og ráð-
vendni, sem þá verður yfirskin eitt, og þá getur
orðið húmbúg átt við. En lotningin og samvizku-
semin er miklu oftar ofan á. Hún stendur í sam-
bandi við hið dýpsta í eðli Englendingsins,—trú-
ræknina. prátt fyrir alt þrýstir trúræknin hvergi
eins innsigli sínu á þjóðháttu og með Engelnding-
um. Og sá, sem hyggur, að hann hafi fundið lykil-
inn að þessum leyndardómi í hræsninni einni, er af-
arlangt frá að hafa skilið ensku-mælandi þjóðir
rétt. Yfirleitt er enskt fólk, hvort heldur á Eng-
landi eða í Ameríku, trúhneigt og trúrækið fólk.
það er vegna lotningarinnar fyrir hinu liðna og
lotningar fyrir röddu samvizkunnar. Hvergi hafa
friðarhugmyndirnar náð traustari tökum á huga
fólksins, en á Englandi og í Ameríku. Hvergi eru
eins margir, sem trúa því statt og stöðugt, að sá
tími komi, að stríð hætti. Á því er Lloyd George,
en segir: “Að ætla sér að koma hugsjónunum í
verklega framkvæmd of snempia, er að tefja fyrir
sigri þeirra.”*) — Sá göfugi stjórnmálamaður, sem
af mörgum er álitinn sannur arftaki Gladstone’s,
heldur því fram, að laugardaginn 1. ágúst, þegar
ófriðurinn á meginlandinu hafði brotist út, mundu
99 af hundraði hafa greitt atkvæði gegn hluttöku í
honum, ef almenn atkvæðagreiðsla hefði farið fram
á Englandi. En ef sama mál hefði verið borið und-
ur atkvæðagreiðslu þjóðarinnar 4. ágúst, mundu 95
Through Terror to Triumph, 1915, bls. 50.