Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Qupperneq 66

60
ÁLAFUR S. THORGFIRSSON:
eins og lífsnauðsynin útheimti. pegar þetta er
tekið með í reikninginn, þá verður framkvæmdar-
semi manna skiljanlegri.
í fljótu bragði getur nú virzt, sem landar allir
hljóti að baða hér í rósum nú þegai’, eða vera orðnir
flugríkir menn. En svo er þó ekki, langt frá því.
Nokkrir eru þeir, sem riða á röndinni, eða standa á
því takmarki, að falla fyrir ofurvaldi skuldanna,
eða ná efnalegu jafnvægi, ef betur vill til.
pað er sjálfsögð og óhjákvæmileg fylgja akur-
yrkjunnar, að kaupa verður mörg og mjög dýr á-
höld og vinnudýr, alt í skuldum hjá okurfélögum og
með háum vöxtum, einungis í von um að akramir
borgi, fyrir alla þá, sem eignalausir byrja eða því
sem næst. Hins vegar gera hinir skæðu óvinir ak-
uryrkjunnar, hagl og frost, ekki boð á undan sér.
Mörg árin hafa næturfrostin stórskemt upp-
skeruna alment yfir, rétt um það leyti sem menn
voru að byrja að slá akrana. Haglið kemur mis-
jafnara niður, en árjega skemmir það og eyðilegg-
ur hjá einhverjum.
Hin tvö næstliðnu ár hafa áföll á uppskerunni
orðið lítil, og verðið hefir verið nokkuð hátt. Menn
hafa getað plægt og undirbúið akrana svo að haust-
inu, að menn hafa þar fyrir komið korninu fyr í
jörðina á vorin, og nær þá næturfrostið síður til að
skemma, seinni part sumars.
Af frásögnum þeirra manna, sem lengst eru
búnir að vera í þessu landi, er svo að heyra, sem
næturfrostin hafi minkað í hinum eldri nýlendum,
eftir því sem meira af landinu var breytt í akur-
lendi, og að lokum horfið úr sögunni, þegar mest-
alt var orðið plægt. Eru margir bygðarmanna hér
að vona það, að einnig þessari sveit renni upp sú tíð,
að næturfrostin hætti að skemma uppskeruna.