Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Page 131

ALMANAK 1917
125
upp aftur. ÞaS vor reri eg á skipi kennara mins vorver-
tí'ðina undir Jökli. Eg komst í hákarlalegur af sömu orsök-
um. En þá vildi kennari minn ekki missa mig frá smíðun-
um, néma meö því móti, aö hann fengi hálfan hlut. Varö
minn hlutur í þaö sinn fjórtán spesíur. Var nú snriða-
kenslunni lokiö, því kennari minn fluttist það ár að Veri
í Mýrasýslu, og settist þar að. Naumast |iarf eg að geta
þess, að eg á þessum árurn varði öllum stundum, sem eg
gat fengið, til smíða. Gcröi eg þá mest smíðatól handa
sjálfum mér, því efni voru lítil aö kaupa.
Nú er stutt yfir sögu aö fara. í þau sjö ár, sem liðu
frá því er eg tók að snriða fyrir sjálfan mig á Kollabúðum,
unz eg sigldi til Kaupmannahafnar, var staöa mín á þessa
leiö: Eg vann öllum stundum hjá fööur mínum og veitti
heyverkum forstööu meö honum. Alla aöra tíma stundaði
eg smíöar mínar, aflaöi mér smám saman góöra smíðatóla
og allrar sjálfsmentunar í iðn minni, sem mér var unt aö
ná í. Hafði eg mest not danskra bóka, sem eg útveg-
aði mér.
Dönsku-námi minu var þannig farið, að Jokkum gamli,
faöir síra Matthíasar, gaf mér nýja testamenti á dönsku. Á
eg þaö enn sem annan minjagrip. Með því að lesa það og
hrjótast gegn um það með íslenzka nýja testamentinu ann-
ars vegar, komst eg furðu-fljótt niður í málinu, mér til
góöra nota, pg um leiö kyntist eg Jieirri hók betur, en eg
hefði annars gert.
Aðsókn til min og pantanir á smíðum mínum fóru ár-
lega vaxandi úr ýmsum áttum. Seinni árin varð eg aö taka
mann til aö vinna hjá föður mínum, til þess að geta stundað
smiðar*árið í kring. Síðustu árin tók eg efnilegan pilt vest-
an úr Dýrafirði til að kenna snriðar. Margra smá-atriða
gæti eg minst frá þessum tíma æfi minnar, en tíminn og
rúmið leyfa ekki ofmikla mælgi.
2.
Jafnaldrar studdir til náms, er síffar verða frœgir menn.
Áriö 1855 ætlaði eg að sigla, en sökum anna og ýmsra
málefna, sem eg haföi með höndum, gat ekki af því orðið
þá. Næsta ár var eg betur búinn að búa mig undir ferðina.