Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Síða 132

126
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Var þaS fyrsta árið, sem gufuskip fluttu póst milli fslands
og Danmerkur. Ásetti eg mér að sigla með þvi póstskipi
um haustið. Vil eg geta þess, að það surnar voru margir
erlendir ferðamenn á íslandi, á meðal þeirra doktor og pró-
fessor Maurer frá Muenchen, íslandsvinurinn mikli. Ferð-
aöist hann meðal annars um Reykhólasveit, mest til að skoða
sögustaði, sem Gullþórissaga, öðru nafni Þorskfirðinga-
saga, getur um. Var hann að undirbúa útgáfu hennar á
þýzku. Var eg fenginn til að ferðast með honum þrjá daga,
til að skoða sögustaði þessa. Hann var hið göfugasta ljúf-
menni og talaði íslenzku furðu-vel. Barst þá í tal, að v'ið
mundum hittast aftur á ferðinni til Danmerkur um haustið.
íslenzkir mentamenn voru einnig á ferð um sumarið (1856).
Vrar Guðbrandur Vigfússon, sem mér var að góðu kunnur,
einn meðal þeirra. Starfsemi minni út á við í félagslífinu
og þess mannorðs, sem eg hafði aflað mér, ætla eg ekki að
minnast. En hafi eg nokkurs staðar verið vel kyntur,
hugsa eg það hafi verið í Reykhólasveit. Vil eg nefna eitt
dæmi þess, að ofurlítil afskifti hafði eg á þessurn árum af
lífinu fyrir utan mig.
Þegar Björn heitinn Jónsson, sem síðar varð ráðherra,
liyrjaði nám sitt hjá síra Ólafi Jónssyni á Stað á Reykja-
nesi, varð eg fyrstur til þess aS safna dálítilli fjárupphæð
hjá ungum mönnum, honum til aðstoðar. Faðir hans, Jón
í Djúpadal, var góður vinur minn. Einnig safnaði eg til
lítilfjörlegrar gjafar til Jóns S:gurðssonar, sem honum var
send. Skrifaði eg grein í Þjóðólf,—hvöt til íslendinga, aö
gefa meiri gaum hinu göfuga lífsstarfi hans, sem þá var
hafið og eg var svo hrifinn af. Einnig minnist eg með
feginleik hinnar hörðu baráttu minnar þá tvö seinusfu árin,
með að stuðla til þess, að Matthías Jochumsson kæmist til
menta.
Þóra, móðir Matthíasar, var systir síra Guðmundar á
Kvennabrekku. Með miklum erfiðleikum gat hún fengiö
bróður sinn til að taka Matthías til undirbúnings kenslu
undir skóla. 'En í stað þess að kenna Matthíasi latínu og
annan skólalærdóm, reyndi hann að gera fjósamann úr hon-
um. Svo fór um sjóferð þá. Eftir það komst Matthías út
í Flatey, til að læra verzlunarstörf, og komst hann svo langt,