Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Qupperneq 136

130
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Þá er aö minnast skemtistaöanna í Kaupmannahöfn.
Þeir eru ávalt ofarlega í huga ungra manna, sem þangaö
koma til lengri eöa skemri dvalar. Enda hefir Kaupmanna-
liöfn lengi veriö nefnd: “Parísarborg Noröurlanda.” Víst
er um það, að úr mörgu er að velja, sem bæði er nytsamt og
gott. Þar er meðal annars félag eitt, stórt og umfangs-
mikið, sem nefnist "Industri-foreningen”; meölimi hefir fé-
lag þetta í þúsundatali, bæði i borginni og út um alt land.
lnngangsgjald í félagið var fjórar spesíur um árið, og er
það lítið meira en ársrit félagsins kostaöi, sem út kom fjór-
um sinnum á ári. Á félagið stórhýsi eitt mikið og veglegt.
Neðst í stórhýsi þessu er salur fyrir fjölda áheyrenda, með
sætdm bæði niðri og upp undir lofti. Voru þar fyrirlestrar
fluttir um alls konar nýjar uppgötvanir samtiðarinnar.
Sýningar voru þar einu sinni í viku á alls konar nýjum
iðnaði, og skrautmunum, sem vert þótti að sýna.
Á fyrsta og öðru lofti eru bókasöfn og lestrarstofur og
mórg smærri herbergi, þar sem menn geta setið og skemt
sér við lestur bóka og blaða. Smávegis dægradvöl er þar
líka, margvtsleg töfl og fleira þess konar, en spil ekki.
Þarna geta menn setið sér til fróðleiks og skemtunar í bezta
hita, þangað til klukkan tíu á kveldin. Bækur getur maður
einnig fengiö lánaðar heim til sín, til ákveðins tíma, og
fleiri þægindi eru i sambandi við þessa þjóðþrifastofnan
Klukkan sex á hverju kveldi voru salir þessir opnaðir. í
félag þetta lét eg innritast þegar fyrsta árið, sem eg var í
Kaupmannahöfn. Á engum staö i borginni eyddi eg eins
'.nörgum kveldum eins og þessum. Kyntist eg þar mörgum
góðum mönnum, sent eg hefði farið algerlega á mis við, ef
eg hefði eigi komið þarna nema sjaldan. Fátt varð eg var
við af íslendingum í félagi þessu-.
Tveiin storbændum, sem heima áttu úti i Amager, kynt-
ist eg, og buðu þeir mér stundum heim til sín á sumrin.
Haföi eg af því mikla skemtan og aflaði ntér -um leið fróð-
leiks um landbúnað í Danmörku. Stöku sinnum fór eg út
í Tivoli, hinn fræga skemtigarð Kaupmannahafnar, einkunt
á kveldum, er eg var i fylgd nteð g!óðunt santlöndum mín-
unt. Á leikhúsitt fór eg einnig stöku sinmtm, einkum kon-