Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Qupperneq 148

) 42
ÓLAFUR S. THORGBIRSSON:
Vesturlandsins me'ö flutning upp á Akranes, þaöan á hest-
um aö Vogi, og eftir litla dvöl þar hjá bróöur sínum og
kennara mínum, sem þá var oröinn blindur, vestur í Stykk-
ishólm. Þar skildu leiöir okkar. Eftir tveggja daga biö
vegna óveöra og storma fekk eg flutning inn á Skaröströnd
°g' Þar þegar i stað fylgd og hesta inn að Skarði til Christi-
ansen kammeráðs. Einhver flugufregn var þangað komin
um, að eg myndi ekki til , íslands koma framar, og hló
Christianisen gamli mikið að henni. Alt var búið til farar
og flutnings sonar hans, Skúla’, sem var hjá mér í læri á
veturna. Einungis var beðið gufuskipsins og fregna af
mér. Skildi eg þar eftir það litiö, sem eg hafði meðferðis,
lagöi þegar af slað næsta dag og hraöaöi ferð minni alt sem
eg mátti inn að Fagradal, fekk jafnharöan flutning þaöan
og til Akureyjar, þaöan upp að Reykhólum og vestur í Staö
á Reykjanesi til vinar míns, síra Ólafs; fekk flutning Jjaöan
vestur að Grænnesi í Gufudalssveit. Lagði eg þar ofur-
litla lykkju á Ieið rnína til að hitta vini mína. Foreklrar
síra Matthíasar liöföu þar húsaskjól. Kvaddi eg þar síö-
asta sinni konuna, göfugu og góðu, Þóru móöur Matthíasar,
Konu, sem mér fanst vel hafa getað skipaö drotningarsess,
en varð aö Iifa við fátækt, er fylgdi henni alla daga. En
þó gat hún enn lilegið hljómþýöa hlátrinum sínum, eins og
hún átti vanda til, um leið og perlur táranna hrundu henni
af augum niður kinnar.
Áfram hélt eg þaöan alt hvað aftók, yfir hálsa og
heiðar og norður að Laugarbóli i ísafjarðarsýslu.
7.
Hvernig launað var.
Rosar og stormar voru nú miklir, og var ekki fært
veður að komast út Djúpið og naumast flutningsfært þver-
firðis. Með herkjum komst eg yfir fsafjörð, gekk þaðan
út í Vatnsfjörð, til vinar míns síra Þórarins Böðvarssonar,
sem tók mér að vanda eins og vinur. Þaðan yfir Háls að
Skálavik til Gunnars hreppstjóra, sem einnig var í hópi
vina minna'. Flutti hann mig yfir Mjóafjörð. Þaðan fór
eg fótgangandi. Var þá veður orðið vægara, svo eg gat
tafarlaust fengið flutning ofan í Vigur heim til mín. Þar