Alþýðublað Hafnarfjarðar - 18.12.1964, Síða 18

18
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
Frá vígslu sundlaugarinnar 1943.
rækt við handknattleikinn. —
Hann hafði verið kenndur ásamt
fleiri íþróttaleikjum á Statens
Gymnastik Institut. og keppt-
um við nemendurnir stundum
í handknattleik við aðra skóla.
Það voru Danir, sem fyrstir
urðu til að setja handknattleikn-
um fastar reglur, en þær voru
að vísu nokkuð aðrar þá en nú.
Valdimar Sveinbjörnsson, sem
kennt hefur fimleika um langan
aldur við Menntaskólann í
Reykjavík, lærði á Statens, eins
og ég sagði áðan. Þá um vetur-
inn var handknattleikur kennd-
ur í fyrsta sinn þar í skólanum,
að því er Valdimar segir. Hann
tók próf þar vorið 1921. Hann
varð fyrstur manna til að kenna
handknattleik hér á landi. Hann
æfði meðal annars flokka í
Hafnarfirði, bæði pilta og stúlk-
ur, og mun stúlknaflokkur hans
hafa verið fyrsti stúlknaflokkur-
inn, sem keppti opinberlega í
handknattleik hér á landi. Þær
kepptu við stúlkur úr Reykja-
vík, sem Valdimar hafði einnig
æft. Það var jafnan góð sam-
vinna milli mín og Valdimars
og seinna komum við á kapp-
leikjum milli pilta úr Mennta-
skólanum og Flensborgarskóla.
Við heimsóttum hvorir aðra á
víxl. Valdimar hefur sagt, að
þá hafi Flensborgarpiltarnir
verið eina sveitin, sem gat keppt
við Menntaskólann. Það var oft
mikill spenningur og mikil harka
í leikjunum og veitti ýmsum
betur, enda voru sumir strák-
arnir hérna miklir fyrir sér, ekki
síður stórir en nú, margir helj-
armenni, ógurlegir menn. Og
áhuginn var mikill. Þegar Knatt-
spyrriufélagið Haukar var stofn-
að (1931), þá var það ekkert
síður stofnað til handknattleiks
en knattspyrnu, og í því voru
meðal annarra gamlir Flens-
borgarar.
um fyrst vestur með sjó, skammt
þar frá sem sundkennslan fór
fram. Hlaupin æfðum við á
skólamölinni (við lækinn), og
þar æfðum við líka stökkin. Það
var komið þar fyrir sandgryfju
handa stökkvurunum. Og sú
sandgryfja var nú heldur en
ekki notuð. Skólakrakkarnir
voru alltaf að stökkva í frímín-
útum. Og á næstu árum stóðum
við Hafnfirðingar framarlega í
stökkum. Sumir okkar menn
sköruðu fram úr, eins og til
dæmis Oliver Steinn, en hitt var
þó kannske meira, hve þátttaka
í stökkum var almenn hér og
hve margir voru liðtækir í þeim
greinum. Stökkin hafa verið
miklu minna æfð, síðan við
fluttum æfingarnar upp á
íþróttasvæðið á Hörðuvöllum
nokkru eftir 1940, þó að við höf-
um átt og eigum enn ýmsa
mjög góða stökkvara.
Það voru nokkuð margir, sem
æfðu stangarstökk og ég þjálf-
aði þá og reyndi að láta þá ná
fallegum stíl. Ég gutlaði við
stökkin sjálfur, þótt ég væri orð-
inn nokkuð gamall til þess, mest
til þess að halda utan að strák-
unum. Ég stökk hæst 3,45 m,
það er ekki hátt eftir því, sem
síðar hefur verið stokkið, en það
nægði þó til þess að verða Is-
landsmeistari í þá daga. Annars
hafði ég mest æft hlaup, meðan
ég var fyrir austan, meðal ann-
as þolhlaup, og ég keppti nokkr-
um sinnum í spretthlaupum á
Islandsmóti, varð til að mynda
ÚTIÍÞRÓTTIR.
Þegar ég var strákur austur
í Mýrdal, gekkst ungmennafé-
lagið þar stundum fyrir nám-
skeiðum í glímum og öðrum
íþróttum. Við strákarnir æfðum
þar hlaup og stökk, og þar byrj-
aði ég að æfa mig í stangarstökki
og þótti ákaflega gaman að því.
Svo syntum við líka. Við áttum
sundlaug í Litla-Hvammi hjá
barnaskólanum. Svo æfðum við
líka söng og ýmislegt fleira. —
Kennarinn okkar, Stefán Hann-
esson í Litla-Hvammi, var lengi
lífið og sálin í ungmennafélag-
inu, þótt hann kenndi ekki
íþróttir sjálfur.
I íþróttaskólanum í Kaup-
mannahöfn voru æfðar alls kon-
ar úti-íþróttir, svo sem hlaup
Stúlkur i'ir Fimleikafél. Ilafnarff., gamla. (Myndin er tekin á tröppunum í
Bergen.) Fremst stendur kennurinn, Sína Arndal. Frernri rölHn, talið frá vinstri:
Laufey Einarsdóttir, Kristjana Breiðfjörð, Sigurveig Steingrímsdóttir, Guðrún
Sigurðardóttir, Svava Einarsdóttir, Ilrefna Eggertsdóttir, Dagný Einarsdóttir,
Sveinbjörg Auðunsdóttir. Efri röðin: Sjöfn Sigurðardóttir, Sigríður Egilsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Steiney Kristmundsdóttir, Guðbjörg F. Arndál. — Margar
af þessum stúlkum voru síðar í handknattleiksfl. Valdimars Sveinbjörnssonar.
og stökk og köst. Við áttum að
geta kennt þetta, svo að við urð-
um að kunna það sjálfir, og
reyndar voru flestir eða allir
nemendur skólans vanir íþrótta-
menn. Þarna æfði ég meðal ann-
ars stangarstökkið.
Aður en ég kom til Hafnar-
fjarðar, hafði ekki verið mikið
um frjálsar íþróttir (úti-íþróttir)
þar eða kennslu í þeim. Nokkrir
menn höfðu þó æft þær með
góðum árangri, eins og t. d.
Gísli Sigurðsson lögregluþjónn.
En strax vorið 1930 fór ég að
reyna að fá strákana til þess að
æfa frjálsar íþróttir. Til þess að
örva þá og sýna þeim, að þetta
væri alvara, tók ég þátt í Islands-
mótinu 1930 og keppti í hlaup-
um og stangarstökki. Við æfð-
Stúlkur úr Fimleikafélagi Hafnarfjarðar (gamla). Taldar frá vinstri: Sigurveig
Steingrímsdóttir, Steiney Kristmundsdóttir, Svava Einarsdóttir, Guðbjörg F.
Arndal, Sína Arndal kerinari, Sigríður Jónsdóttir, Dagný Einarsdóttir, Sigríður
Egilsdóttir, Sjöfn Sigurðardóttir.