Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Blaðsíða 8

HEIMILISVINURINN
er alin upp, að bjóða fjölda mörgum, og svo fær
maður fermingargjafir bæði peninga og gullstáss
og allskonar. Ó, jeg vildi að jeg fengi fallega
nælu I Því ertu ekki kát, Björgf Hlakkarðu ekki
til — —
Til hvers átti jeg að hlakka? Að vera í illa
sniðnum lánsfötum sjálfan fermingardaginn minn,
og fara svo strax í vist, verða vinnukona á erfiðu
heimili? Það var hlutskiptið mitt. Fermingar-
veizlur og fermingargjafir I Hvað þýddi mjer að
hugsa um því um líkt?
Daginn eptir var gott veður. Fólkið flykktist
til kirkjunnar, sparibúið, glatt og fjörugt, en jeg
held, að það hafi ekki verið sjerlegur ánægjusvip-
ur á mjer í græna lánskirtlinum, sem var bæði
of víður og of síður handa mjer, og svo þegar
hinar stúlkurnar komu í ljómandi fötum, nýjum
af nálinni, sem fóru svo vel. Mjer lá við að tár-
fella. Jeg forðaðist að koma nálægt þeim. Þær
litu heldur ekki við mjer, og jeg varð því fegin
í þetta sinn. Jeg reikaði út í kirkjugarðinn og
stóð í leiðslu við eitt leiðið og las grafletrið apt-
ur og aptur án þess að vita, hvað jeg las, því
græni kirtillinn og íslenzku skórnir voru a sifeldu
hringsóli í heila mínum
„Góðan daginn, björg litla! Þú ert þá ein
hjerna". Það var prestskonan Hún rjetti mjer
hönd sína og horfði blíðlega og alvarlega á mig.
„Þeita er þýðingarmikill dagur fyrir þig, barnið