Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Blaðsíða 12

12
HEIMILISVINURINN
mjer tókst að stjórna geði mínu, hjelt jeg að
jeg væri miklu nær guðs ríki en áður.
Tíminn líður fljótt. og núna finnst mjer þetta
hafa skeð í gær.
Árin liðu. Systkini mín voru nú öll komin
til fullorðinsára. Þau fluttu sitt í hverja áttina,
sum til Ameriku og hin í aðrar sýslur lands
þessa. Jeg var ein eptir í litla kauptúninu ásamt
móður minni. Jeg var búin að vera nokkur ár
vinnukona í kaupmannshúsinu. Jeg hafði gott
kaup og nú gat jeg keypt mjer falleg föt og
farið á hverja skemtun. Einstöku sinnum hugs-
aði jeg um fermingardaginn minn og heitið, er
jeg vann þá, en svo hætti jeg því nær að minn-
ast hans. Jeg hafði annað um að hugsa, þar
sem voru allir dansleikirnir og skemtanirnar, sem
jeg var svo sólgin í. Jeg hafði umsvif fyrir mörgu
eins og Marta forðum, og jeg vissi þá ekki að
»eitt er nauðsynlegt*. Jeg fann ekki, að það var
nauðsyn. brýn nauðsyn fyrir mig, að koma til
Krists. Þar á móti fannst mjer það lífsnauðsyn-
legt, að vera í iallegum fötum og láta fólki geðj-
ast vel að mjer. Jeg var búinn að heyra, að
sumir ungu piltarnir litu mig hýru auga. Það
líkaði mjer vel, og jeg eyddi margri stundinni í
það, að láta spegilinn segja mjer álit sitt um út-
lit mitt. Þá voru nú þessir hvítu, stuttu lokkar
langar, svartar harfljettur, kinnin var ávöl og rjóð