Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Blaðsíða 25

HEIMILISVINURINN
“5
óvenjulega þýðum róm og lagði um leið höndina
á öxlina á mjer. —
Mjer hefði ekki brugðið meira, þótt hann
hefði farið að tala útlent tungumál, ekki sízt þegar
hann hjelt áfram:
»Þú veizt, að mjer er annt um gæfu þína, en
það er engin sönn gæfa í lífinu, ef maður lifir ekki
guði. Gleymdu aldrei þessum degi, drengur minn«.
Svo sneri hann sjer frá mjer, barhandarbakið
UPP að augum sjer, og gekk hratt til hestanna
aptur.
Jeg stóð eptir sem steini lostinn, og svaraði
víst engu, Pabbi hafði reyndar sagt mjer optað
lesa bænirnar mínar, meðan jeg var lítill — en jeg
minntist ekki að hann hefði þess utan nokkurn
tíma talað um trúarefni við mig. — Og svo skyldi
hann segja þetta svona innilega og alvarlega, —
það^fjekk mjer nóg að hugsa um. —
Fermingarloforðin f — — Hvernig hljóðuðu
nú annars spurningarnar, sem jeg ætlaði að játa í
dag? JeS fór að ryfja þær upp fyrir mjer.
Afneitar þú af 'öllu hjarta dj’öflmum og öllum
hans verkum og öllu hans athœfi r
Trúir þú af öllu hjarta á guð jöður, so?i og
heilagan anda ?
Viltu standa stöðugur í þessum skírnarsátt-
mála þínmn til þinnar dauðastundar ?
Já, alvarleg voru þau. — Það var eins og kalt
vatn rynni mjer á milli skinns og hörunds, þegar